Clubs vanonder het stof: SW Harelbeke

Door Caroline Tonnelier

Geschiedenis in eerste klasse

Het toenmalige KRC Harelbeke ontstond al in 1930, maar promoveerde in 1995 pas voor het eerst naar eerste klasse. Voordien had de club vooral in de jaren ’70 een steile opgang gekend. Uiteindelijk speelden de Ratten zes seizoenen in eerste klasse. In het seizoen 1997-1998 haalde Harelbeke zijn beste resultaat. Door een late treffer van Anderlecht op Beveren misliepen de West-Vlamingen net de vierde plaats. Als nummer vijf kregen ze wel een ticket voor de Intertoto Cup op, waarin Sampdoria te sterk bleek.

Het was vooral onder coach Henk Houwaart dat Harelbeke zijn glorieperiode kende. De flamboyante Nederlander kon met zijn aanvallende speelstijl heel wat tegenstanders het vuur aan de schenen leggen. Het kon dan ook wel eens spoken in het Forestierstadion, waar de unieke Zuid-West-Vlaamse sfeer opgeluisterd werd door het huisorkestje en waar de stadionomroeper er de supporters elke wedstrijd aan herinnerde dat ‘tijdens de rust de stadionpoorten gesloten bleven’.

KRC Harelbeke kwam al snel in zware financiële problemen en riep de hulp in van geldschieter Enver Alisic. Dat bleek echter het begin van het einde voor de Ratten. De Bosniër voerde een schrikbewind, waarbij hij een aantal vaste waarden verbande en verving door zelf meegebrachte spelers, en bracht de club uiteindelijk in nog zwaardere problemen.

In 2001 degradeerde Harelbeke uit eerste klasse en voerde een naamswijziging door. Het nieuwe KRC Zuid-West-Vlaanderen ging echter in vereffening en in 2002 fusioneerde Harelbeke met KSV Ingelmunster. Het stamnummer 1615 van de voormalige eersteklasser verdween.

Huidige situatie

Na de fusie en vooral na het terugtrekken van geldschieter Willy Callens kende de ploeg een vrije val. De fusieclub zakte in 2008 weg tot eerste provinciale, waar het onder de nieuwe naam SW Harelbeke op de laatste speeldag onmiddellijk de promotie afdwong. Na een nieuwe degradatie volgde opnieuw de promotie en sinds 2011 speelt SW Harelbeke terug in vierde nationale.

Momenteel draait SW Harelbeke mee in de subtop. Afgelopen weekend werd verloren tegen leider Gullegem, waardoor de Ratten wegzakten naar de zevende plaats. De ambitie blijft echter om zo snel mogelijk de promotie naar derde klasse af te dwingen.

Bekende oud-spelers

Hein Vanhaezebrouck maakte de promotie naar eerste klasse mee en was een rots in de branding van de defensie. Bovendien werd hij in de slotfase vaak nog ingezet als extra spits om toch nog een doelpunt af te dwingen. De huidige coach van KV Kortrijk moest bij Harelbeke vertrekken na ongelukkige uitspraken en een dispuut met Houwaart.

Een andere rots in de branding bij Harelbeke was Ronny Gaspercic, die in 1998 Rode Duivel en doelman van het jaar werd. Hij versierde met zijn sterke prestaties een transfer naar Spanje. Na Gaspercic stond ook nog een andere bekende ex-doelman onder de lat bij Harelbeke: Geert De Vlieger.

Naast Vanhaezebrouck zit er nog een tweede bekende oud-speler in de dug-out in de huidige eerste klasse. Hans Visser werd door Harelbeke naar België gehaald en werd er beroemd omwille van zijn fantastische vrije trappen. Andere namen die u misschien nog bekend in de oren klinken zijn die van Koen Sanders, David Paas en Ebou Sillah.

Aan het woord: Domien Deschutter (initiatiefnemer sfeergroep)

Om de sfeer van vroeger opnieuw wat terug te krijgen, namen een aantal supporters het initiatief om een sfeergroep op te richten. De UltRATS organiseerden al enkele acties, waaronder een ratuitdaging. Het bestuur schonk een gratis vat in ruil voor de vocale steun van honderd supporters tijdens de volledige wedstrijd tegen Charleroi. Ook legde de sfeergroep een bus in voor de verplaatsing naar Templeuve.

"Stabiele derdeklasser worden"

Veel supporters hebben nog steeds heimwee naar de periode in eerste klasse en een nieuw avontuur op het hoogste niveau blijft dan ook de ultieme droom voor de UltRATS. Eerste doelstelling is de promotie naar derde om dan een stabiele derdeklasser te worden. “Misschien kan het dit seizoen nog via een eindrondeticket, maar er wacht nog een moeilijk programma. Anders volgend jaar, de trainer heeft nog een jaar bijgetekend. Bedoeling is om een stabiele derdeklasser te worden en om in de beker van België misschien nog eens te kunnen uitkomen tegen een ploeg uit eerste of tweede. Tweede klasse wordt al moeilijk, hoger zal een droom blijven, vrees ik.”

De wedstrijden worden nog steeds in het Forestierstadion afgewerkt, voor een publiek van gemiddeld 200 à 300 man. Een hogere opkomst hoeft ook niet voor Domien Deschutter, want dat komt de sfeer niet altijd ten goede. “Voor de topper tegen Gullegem waren er iets minder dan 1000 supporters, maar de sfeer was heel wat minder. Vaak krijgt men vreemde reacties als er verteld wordt dat je naar een voetbalploeg in de lagere regionen gaat kijken. Alsof dit een taboe is. Alsof het vele volk afgelopen zondag niet wist wat ze moesten verwachten, schrik had om mee te zingen of om hun ploeg vooruit te stuwen. Je zou soms nog verschieten van welk mooi voetbal er met momenten wordt gebracht op de lokale grasmat. Er is helemaal niets verkeerd met het steunen van jouw lokale ploeg, en waarom zou er dan ook geen sfeer mogen zijn? Op elke wedstrijd kregen we tot nu toe sympathieke reacties van de tegenstanders, en viel ons sfeertje wel in goede aarde. Na de wedstrijd wordt er ook vaak verbroederd met de tegenstanders. Het zal tijd vergen om opnieuw de sfeer van vroeger te bekomen, maar wij blijven alvast op post in goede en kwade dagen. Onder het motto: Dream, believe, achieve gaan we samen vooruit!”

Oproep voor meer sfeer in lagere klassen

Domien Deschutter heeft ook nog een oproep voor supporters van andere ploegen uit de lagere klassen. Hij betreurt het dat er zo weinig sfeer is en hoopt dan ook dat er meer initiatieven komen zoals de Harelbeekse sfeergroep. De UltRATS hebben alvast nog enkele ideeën voor de toekomst (waaronder het opnieuw invoeren van een orkest), maar het gebrek aan financiële middelen maakt het vaak moeilijk de plannen te realiseren.