Veertien jaar tussen 'geweldige' Anderlecht-teams: even de spelers vergelijken

Even de basisploeg van toen op een rijtje: Filip De Wilde, Bertrand Crasson, Lorenzo Staelens, Glen De Boeck, Didier Dheedene, Alin Stoica, Yves Vanderhaeghe, Walter Baseggio, Bart Goor, Jan Koller en Tomasz Radzinski.

Ervaring versus jeugdig talent, maar als je het even overloopt zie je ook telkens gelijkenissen terugkeren in het soort spelers dat succes kent bij paars-wit.

Filip De Wilde-Davy Roef

Net als de rest van het elftal moet Roef het afleggen in ervaring, maar dat was er amper aan te zien. De 20-jarige doelman gaf niet de minste krimp en bezweek zeker niet onder de zenuwen. Integendeel: hij stond er op cruciale momenten. 

Bertrand Crasson-Andy Najar

Crasson was al lang gepokt en gemazeld toen hij die befaamde campagne speelde. Hij speelde ook heel zijn carrière op dezelfde positie. Najar is veel aanvallender ingesteld, maar doet het goed op de rechtsachter. 

Lorenzo Staelens-Bram Nuytinck

Staelens was lange tijd middenvelder en werd pas op het eind van zijn carrière een rij teruggetrokken, maar speelde daar alsof hij het altijd al had gedaan. Staelens blijft een monument van het Belgische voetbal. Bram Nuytinck doet het ook niet slecht, maar moet nog wat boterhammetjes eten voor hij de status van Staelens kan evenaren.

Glen De Boeck-Chancel Mbemba

De Boeck was een onverzettelijke verdediger die op de juiste momenten een fout durfde maken. Hij was echter niet zo snel en zijn uitverdedigen was ook niet van het niveau van de Congolees. Mbemba lijkt een grote toekomst voorbestemd. Hij is sneller, technischer en beter in het uitvoetballen. De Boeck kan hem wel nog een paar dingen leren over positiespel.

Didier Dheedene-Olivier Deschacht

Dheedene en Deschacht waren wat dezelfde types. Geen echte krakken qua techniek, maar onverzettelijk en op hun manier nuttig voor het elftal. Ook Dheedene kon in tijden van nood naar het centrum getrokken worden en daar zijn wedstrijd spelen. Hij was misschien wel iets doelgerichter. Herinner u de goal tegen PSV maar...

Yves Vanderhaeghe-Steven Defour

Twee heel andere types. Vanderhaeghe was een blok beton die niet terugdeinsde om de fout net over de middenlijn te maken als het moest. Defour zoekt meer de voetballende oplossing. Vanderhaeghe was bij momenten echter ook de aanjager van Anderlecht en lijkt op die manier op Defour. Vanderhaeghe heeft zonder meer het maximum uit zijn carrière gehaald.

Walter Baseggio-Youri Tielemans

Twee jongens van het huis, begiftigd met enorm veel talent. Tielemans zijn actieradius is misschien groter dan die van Baseggio, maar daartegenover staat dat Walter zijn trap nog net iets harder en gerichter was. Hij verdeelde het spel vanuit de middencirkel terwijl Tielemans overal wat opduikt.

Bart Goor-Frank Acheampong

Goor kon van ver op doel trappen en schitterende voorzetten geven. Acheampong moet het van zijn snelheid en acties hebben. Twee heel andere spelers.

Alin Stoica-Ibrahima Conte

Wat zagen we Stoica graag spelen als hij er zin in had. Conté is echter meer de man die op zijn flank blijft terwijl Stoica het liever centraal zocht. Maar beiden hebben een schitterende technische bagage en het vermogen om tussen de lijnen te gaan lopen.

Tomasz Radzinski-Dennis Praet

Praet is geen spits, maar leunt het dichtst aan bij Mitrovic. Radzinski was een pijl die richting doel vertrok. Herinner u zijn goal tegen Lazio. Iedereen dacht dat de bal te ver van zijn voet was, maar hij haalde het toch nog. Praet speelt beter als aangever, maar kan ook een goaltje meepikken. Al zal hij nooit het torinstinct van Radzinski hebben.

Jan Koller-Aleksandar Mitrovic

Tja, durven we zeggen dat Koller altijd de 2-0 had gemaakt vanuit die positie? Koller ontbolsterde helemaal bij Anderlecht en stond aan het begin van een grote internationale carrière. Anderlecht hoopt hetzelfde mee te maken met de jonge Serviër, die bewezen heeft goals te kunnen maken, maar soms nog te veel laat liggen. Een Europese topspits, zoals Koller, liet dat niet na.