Interview Kenny Saief toont zich bij Gent: "Mijn grote idool? Mijn vader"

Sander De Graeve in Gent

Saief kwam aan met een goed gevuld cv, hij versleet in zijn jonge loopbaan al een pak clubs. Moeilijk karakter, denk je dan. Niets is minder waar, geeft coach Vanhaezebrouck aan. “Het is een goeie jongen, hij is vrij open. Die gele kaart na zijn goal, daar heb ik nog niets van gezegd, maar dat komt wel nog. Als hij dit jaar tien goals maakt, zijn we hem twee matchen kwijt.”

Saief is ook een familieman, merken we snel. “Mijn grote voorbeeld is mijn vader. Hij speelde niet op een hoog niveau, maar hij is er steeds voor me geweest, op elk moment in mijn carrière. Het is jammer dat hij enkele jaren terug ernstig ziek werd. Hij heeft iets aan zijn ademhaling.” De jonge Israëliër toont ons meteen een foto van zijn vader op zijn smartphone. De man zit in een rolstoel.

“Ik bel hem steeds op vlak na mijn wedstrijd. Het is altijd zijn droom geweest om me in Europa te zien spelen. Ik ben blij dat hij de wedstrijden van Gent kan volgen. Of hij hier een wedstrijd zal zien? Ik ben van plan om het te proberen, wanneer ik zeker ben dat ik start.” Ook met zijn moeder heeft hij veel contact, het is ook nodig.

Koken via Skype

“Ik kook altijd samen met mijn moeder”, lacht Saief. “Ik bel ze op via Skype en zij zegt me wat ik moet doen. Als de connectie wegvalt? Dan ben ik verloren, hé.” De vinnige vleugelspeler toont op het veld gelukkig meer potentieel dan in de keuken.

“Er zit iets in”, aldus Vanhaezebrouck. “Hij is niet de typische Israëlische speler die het vooral van techniek moet hebben. Hij heeft grinta. Hij moet enkel nog leren temporiseren. Hij doet alles tegen honderd per uur, maar loopt af en toe nog tegen de muur.”