Interview Kujovic maakt terugkeer met blauw-zwarte beloften: "Dit voelt als het begin van een nieuwe carrière"

Cédric De Volder in Roeselare

Vladan Kujovic kreeg in juli jongstleden nog te horen dat hij getroffen was door nierkanker. De Servische doelman onderging een operatie en legde een lange revalidatieweg af, maar stond vanavond - amper vier maanden later - doodleuk tussen de palen. Oh ja, de blauw-zwarte beloften wonnen de wedstrijd met 2-1 van Royal Mouscron Péruwelz.

Vladan, het moet een schitterend gevoel zijn om hier terug tussen de palen te staan.

"Ja, zeker en vast. Het was voor mij net als een competitiewedstrijd voor dertigduizend supporters. (lacht) Ik heb me de voorbije dagen mentaal en fysiek dan ook voorbereid en opgeladen zoals ik dat altijd heb gedaan. Ik train al een poosje terug mee met de groep, maar het was toch speciaal om op het veld te lopen voor de opwarming."

Het eerste fluitsignaal moet dan ook als muziek in de oren geklonken hebben. 

"Het was toch eventjes aanpassen, hé. Ik ken die jongens natuurlijk niet. Mijn verdedigers zijn samen even oud als ik. (lacht) Bovendien stond er een vertekende defensie voor mijn neus. Het was de normale positie van die jongens niet, dus ik moest hen plaatsen. Maar ik vond het leuk. Ik kan hen veel bijbrengen met mijn ervaring. Club Brugge staat in de beloftencompetitie tenslotte op de tweede plaats en dan is het leuk om je steentje bij te dragen."

Hoe verliep de wedstrijd voor je? 

"Het was een lastig begin, maar het liep uiteindelijk los. Ik moest een aantal keer goed uit mijn doel komen. En dat zijn die situaties die je op een training niet kan nabootsen. Maar we hebben de drie punten gepakt en ik kan nu ook officieel zeggen dat ik terug ben en dat ik klaar ben om wedstrijdritme op te doen. Ik ben enkele maanden geleden aan een nieuw leven begonnen en dit voelt nu ook precies als het begin van een nieuwe carrière. Al wil niet te ver vooruit kijken. We zijn wel hoe het loopt."

Je wil niet te ver vooruit kijken, maar in januari staat er een vacature open tussen de blauw-zwarte palen. Mathew Ryan is dan met Australië actief op de Asia Cup. 

"Een paar maanden geleden deed ik er tien minuten over om van mijn zetel naar het toilet te wandelen en vandaag stond ik in doel. Ik heb met de technische - en medische staf een programma gemaakt, maar ik mag niet vergeten dat ik van enorm ver kom. Bovendien is het nog een ander verhaal om topwedstrijden of Europese wedstrijden te spelen. Maar een profvoetballer blijft natuurlijk een competitiebeest, hé. En geen enkele speler vindt het leuk om op de bank te zitten."

Ik heb geen haast, maar een profvoetballer blijft een competitiebeest

Al blijft Mathew natuurlijk sowieso de nummer één bij Club Brugge. 

"Ja, natuurlijk. Weet je, anderhalf seizoen geleden blesseerde ik me in de voorbereiding. Achteraf gezien was dat een enorm slecht moment. Maar Mathew heeft zijn kans heel goed gepakt en ik heb het ondertussen al geaccepteerd dat ik niet langer de eerste keuze ben. Maar ik schik me ook in mijn rol om de andere doelmannen te helpen. Mathew komt van een ander continent en is een ander soort voetbal gewoon, hé. Op die manier heb ik toch ook een klein aandeel in het succes van Mat." (knipoogt)

Je terugkeer is achter de rug. Staat er nu nog iets speciaals gepland? 

"Nee, hoor. Ik reis met de ploeg mee naar Turijn (Club Brugge moet donderdag in de Europa League aan de bak tegen Torino FC, nvdr.), dus morgen staat er voor mij gewoon een training op het programma. Maar ik weet nu al zeker dat ik morgenochtend met een enorm goed gevoel naar het stadion zal rijden."

Tot slot, Vladan. Club zou wel eens aan de vooravond van een nieuwe titel kunnen staan. Zou dat de kers op de taart voor je zijn? 

"Dat zou schitterend zijn, hé. Ik speel dan wel geen minuut of weinig, maar toch voel ik me een deel van de groep. Ik ben klaar als de trainer me nodig heeft. De gebeurtenissen van de voorbije maanden hebben iedereen heel diep geraakt. En op zo'n momenten werd het duidelijk dat Club Brugge één grote familie is."