Johan Walckiers in Anderlecht

Allerheiligen, zij die van ons zijn heengegaan worden herdacht. Een dag van reflectie en mijmeren. Mijmeren deden we ook tijdens het eerste halfuur van Anderlecht-Lokeren. De gedachten dwaalden af naar de wedstrijden waar de energie van het veld spatte. Toen er karrenvrachten kansen bij elkaar gevoetbald werden en de vlotte combinaties eerder schering waren dan inslag. Een lang vervlogen tijd 'tout court'.

Balverliezen

We hadden immers tijd genoeg om aan al die dingen te denken aangezien de twee ploegen ook Allerheiligen-voetbal serveerden: doods. Kansen waren even zeldzaam als een grafsteen zonder bloemen op 1 november. Op het halfuur konden we de streepjes van foute passes en slechte voorzetten al niet meer tellen. U weet wel: vier rechte streepjes en daar een diagonaal door. Zo stonden er toch een stuk of zeven op ons blad.

Hasi zijn opstelling weeral veranderd, noodgedwongen natuurlijk. Mitrovic was de enige spits met Praet kort achter hem. Vanden Borre kreeg wat ritme voor de match tegen Arsenal en dus kon Najar opschuiven naar voor, net als Acheampong, want met Heylen zette de Kosovaar een andere centrale verdediger en kon Deschacht terug naar zijn linksback. 

Defour valt uit met hamstringblessure

Maar het was Lokeren dat de beste indruk liet en de bal soms knap in de ploeg hield, terwijl de druk op het leer bijzonder groot was. Net na het halfuur begonnen de Waaslanders aan een wiegeliedje: bal naar voor, weer naar achter, eens breed,... Maar opeens kwam een weggekopte voorzet wel bij Dutra en die haalde verrassend uit. Heylen verloor weer wat krediet. Een zondagsschot op zaterdag, maar via de hand van Proto en de paal hobbelde het wel binnen: 0-1.

Om het nog wat erger te maken viel Steven Defour daarna ook nog uit. De hamstrings zouden het wel eens begeven kunnen hebben. Zonder Defour en Suarez op Arsenal? Dat wordt afzien. Maar ook tegen Lokeren werd het afzien, want het blok achteraan was niet te ontwrichten. Scholz en Maric heersten met hoofletter H. 

Anderlecht begon wel aan een heropleving, de druk nam toe en met Cyriac voor Heylen gooide Hasi al een aardige troef op tafel. Anderlecht ontwikkelde druk naar voor, maar kansen? Nee, die kwamen er niet. Lokeren gooide alles in de strijd om de voorsprong te verdedigen, inclusief lijf en leden en irritant tijdrekken. Anderlecht bleef het proberen met flankvoorzetten, maar ofwel waren die slecht ofwel sprong Mitrovic er niet al te best mee om. Zoals die vrije kopbal recht op Copa.

Toch één keer lukte het. Cyriac veerde heel hoog op om een voorzet van Vanden Borre tegen de netten te koppen. Geen van beide ploegen verdiende te winnen en het gelijkspel is dan ook billijk te noemen. Lokeren en ref Joeri Van De Velde kregen nog een striemend fluitconcert voor het treuzelen en het snel affluiten na al dat tijdrekken.