Kortrijk wint met 4-2 van Anderlecht in de Beker

De Beker, het blijft iets speciaals. Indien iemand gezegd had voor de match dat Anderlecht een halfuur lang van kastje naar muur gespeeld ging worden, hadden er weinig mensen hem geloofd. Maar kijk, een uitstekend Kortrijk degradeerde een armzalig paars-wit tot een hoopje meelopers.

Conte??

En dat mag u letterlijk nemen. Geen duel wonnen ze, die jongens van Besnik Hasi. Praet haakte in extremis af en werd vervangen door Ezekiel. Maar het was die andere wissel die de wenkbrauwen deed fronsen. Ibrahima Conte, al zwaar door het ijs gezakt in Charleroi, kreeg een basisplaats. Hasi ging toch met zijn beste elf spelen?

En mogen we nu eerlijk zijn? Daar rekenen we Conte niet bij! En de Guineeër deed er niets aan om ons ongelijk te bewijzen. Al moeten we wel zeggen dat hij niet de enige die zijn niveau onder vriespunt staan had. Als zelfs Defour geen duels wint... Tja! 

Wervelende Kortrijks halfuur

Al had Defour wel de eerste kans met een schitterende vrije trap die op de dwarsligger strandde. Daarna was het... Kortrijk-time. In een wervelende dertig minuten scoorde Poulain na een blunder van Roef, Chanot na een hoekschop en Van Eenoo via de rug van Najar na een fantastische aanval.

Nuytinck kon Papazoglou niet bedwingen die telkens voor bliksemafleider speelde. Trouwens, de hele Brusselse verdediging stond met knikkende knieën te spelen. Een tiental minuten voor rust kon Ezekiel de enige goeie aanval afronden en daarmee zorgde hij toch voor ietwat hoop.

Die werd in de tweede helft onmiddellijk de grond ingeboord toen Marusic er met een knap afstandsschot 4-1 van maakte. De goal van Defour op vrije trap stak het vuur nog even aan de lont, maar drie goals ophalen... dat was net iets te veel van het goede.

Anderlecht ligt uit de Beker. Dat heeft het aan zichzelf te wijten, maar Kortrijk mag ook alle krediet krijgen voor wat ze lieten zien. Een pluim voor Johan Walem, die de in het begin van het seizoen morrende supporters met zich verzoend heeft.