Anderlecht pakte drie belangrijke punten op het veld van Seraing

Het was vooraf al aangekondigd: Anderlecht ging het niet cadeau krijgen bij de nummer allerlaatst. Klein veld, ploeg die ook punten nodig heeft en de grasmat die er door de sneeuwval niet meteen ideaal bij lag. Het waren allemaal elementen in het nadeel van paars-wit. Met de kleine aanvallers vooraan was de lange bal hanteren geen optie. Het moest dus al combinerend gebeuren.

Dat lukte aardig... tot aan de zestien. De laatste pass wou er maar niet uitkomen. Raman had eens een goeie schietkans, maar Dietsch redde. Het zat potvast. Aan de overkant deed Verbruggen hetzelfde op een schot van Bernier. Een heel knappe beenreflex. Voor de rest was de tactiek van Seraing vooral om lange ballen te versturen op hun snelle jongens vooraan. Dat lukte bij momenten wel, maar mooi om te zien was het allemaal niet. En je wist: één keer ging er wel eens een bal doorkomen.

De eerste helft eindigde op de beginscore en de twee beste kansen waren voor Seraing. Anderlecht kreeg maar geen vrije schietkans bijeen gevoetbald, dikwijls ook door een gebrek aan overleg. Verschaeren en Arnstad werden hopeloos doorzichtig afgeblokt. En daar kwam die ene bal waarover we al spraken. Vertonghen miskeek zich volledig en werd voorbijgesneld, maar Debast bracht nog redding. Anderlecht hing aan elkaar als los zand. 

En dan toch die ene flits. Murillo - al weken bekritiseerd - stuurde Dreyer door de buitenspelval en de nieuwe Deense aanwinst kreeg de bal vanop de achterlijn voor, waardoor Stroeykens voor doel kon binnenglijden. De belangrijkste goal van het Neerpede-product tot nu toe. Anderlecht hield stand, ondanks een heel bedrijvige Bernier.

En ineens staan ze op vier punten van play-off 2. Volgende week komt echter Antwerp naar het Lotto Park. En dat is heel andere koek...