Zo'n Standard-Anderlecht, dat is aan volle intensiteit van minuut 1. Slim spelen doe je maar een andere keer, een Clasico da's iets waar emoties meespelen en die absoluut gewonnen moet worden. Dat hadden de trainers van beide ploegen er goed ingepompt en alle registers gingen dan ook open.

Eerste helft: Anderlecht onaantastbaar

Standard had eigenlijk de score moeten openen. Djenepo, toch wel een enigma als voetballer, deed alles goed. Sardella en Debast gingen het bos in en hij moest enkel nog Schmeichel kloppen. Maar zoals zo vaak wilde de Malinees er daarna een vlam op geven en ging de bal nog vrij hoog over de kruising. 

Het ging op en neer. Maar Anderlecht groeide en de druk die de aanvallers zetten, maakte het heel moeilijk voor Standard. Een balverovering op het middenveld, Hazard diepgestuurd en die smeet de bal tussen Bodart en Vanheusden. Beiden konden het leer niet ontzetten en Dolberg opende de score.

En even later stond het 0-2, want Standard kreeg de bal weer niet weg in de zestien en als het leer dan voor de voeten van Dreyer rolt, weet je het wel. Proper weggelegd in het hoekje. Dreyer scoorde na de aftrap van Standard zelfs de 0-3, maar die werd afgekeurd voor (licht) hands van Leoni. 

Het werd bij momenten zelfs wat pijnlijk voor de Rouches, want net voor de rust zette Anderlecht een aanval op waar 45 passes bij te kijken kwamen vooraleer Hazard Bodart tot een goeie redding dwong. Hazard was overal, maar vooral op rechts, waar hij een overtal creëerde samen met Dreyer. Standard vond er geen antwoord op. 

Tweede helft: de hel brandde als nooit tevoren

Niemand die het verwachtte, maar tien minuten na de rust was alles te herdoen. Alzate scoorde vanuit de kluts de aansluitingstreffer en Kawabe deed er een schepje bovenop door met een mooie krul de 2-2 aan te tekenen. De hel brandde, letterlijk!

En nog was het niet gedaan, want Anderlecht kreeg de bal niet meer weg. De opgerukte Ngoy profiteerde ervan om met een knal de 3-2 op het bord te zetten. Een knal van 114 km/u, zijn eerste doelpunt als prof. Zelden gezien, zo'n ommekeer. 

Riemer werd gek aan de zijlijn, maar ondanks een drievoudige wissel veranderde het spelbeeld niet meer. Anderlecht kon tegen een enthousiast Standard zijn wil niet meer opleggen en geraakte zelfs amper tot in de buurt van Bodart. Standard is helemaal herboren en heeft nu de scalpen van Club en Anderlecht aan de gordel hangen. In Neerpede zal er morgen een aardig woordje gesproken worden.