Anderlecht
Dieumerci, de verlosser in de brandende hel
Foto: © SC
Het is een historische avond geworden aan de boorden van de Maas. Twee doelpunten van Dieumerci Mbokani onthoofdden een te zwak Anderlecht in een topper met veel inzet en schonken Standard na 25 jaar wachten uiteindelijk de felbegeerde landstitel.
De hel van Sclessin was er een van knetterende emoties. De connectie van Marseille en andere ‘mannen van gewicht’ Bernard Tapie en Zinedine Zidane waren in de Vurige Stede neergestreken en uit handen van deze laatste -levende legende Zizou- mocht de zichtbaar ontroerde ‘kleine generaal’ zijn Gouden Schoen voor de aftrap van deze onvervalste topper fier en met respect in ontvangst nemen.
Anderlecht wilde dit Standard een eerste en meteen pijnlijkste nederlaag in de competitie toedienen en speelde, postuum, ook voor Constant Vanden Stock, opgestegen naar hogere voetbalsferen. De minuut stilte vooraf werd vervangen door een minuut stormachtig applaus. Een even schrandere als exclusieve zet in het jagende hart van het episch centrum van koning voetbal. Hoge golven van brandende emotie werden pas geblust aan de rand van een duistere Maas: de inzet, langs beide kanten, was ontzettend hoog.
De wedstrijd was pas op gang gefloten of je kon de verharde adrenaline al van het gras schrapen. Dit waren gezworen vijanden en je kon het warme bloed ruiken dat traag van de doelpalen sijpelde. Na amper drie minuten zette Mbokani zijn hoofd tegen een vrije trap, die maar enkele meters over zoefde. Anderlecht claimde het meeste balbezit en een doorjagende Boussoufa zette een twijfelende Espinoza onder druk. Op een voorzet van Boussoufa besloot Frutos een goede meter naast. Even na het kwartier moest Anderlecht-sluitstuk Schollen met 'twee reddingen in één' uitpakken om eerst Jovanovic en daarna Mbokani van de smekende openingstreffer te houden.
Het spel werd rommeliger en in vele achterhoofden speelde de angst een ongewilde hoofdrol. Er werd gebikkeld en passes werden als hete aardappelen op blote voeten weggetrapt en onnauwkeurig gecontroleerd. Wasilewski pakte zijn elfde gele kaart van het seizoen en op een voorzet van diezelfde Wasilewski vloog Espinoza enkele meters naast de bal zonder averij op te lopen. De toon, georchestreerd met enkele valse noten, was meteen gezet. In het midden van de eerste helft sneed Jovanovic zich door de buitenspelval, ontweek een vervaarlijke en drieste tackle van een laattijdige Van Damme, maar besloot in de grote rechthoek tegen een ijzersterke Schollen. Een Schollen die Anderlecht opnieuw behoedde voor een té vroege achterstand.
De tomeloze inzet aan beide kanten wankelde vaak op het randje van de overtreding. Deschacht leek alom tegenwoordig en Biglia-Defour duelleerden voor het chaotische middenveld. Dit leidde vaak tot onzuiverheden, het tempo zwakte zienderogen af en Anderlecht bleef blufpoker spelen met Jovanovic en de -op de centimeter afgestemde- buitenspelval. In de steeds wederkerende ruimte in de rug van Wasilewski kon men een convooi legertanks binnenloodsen, maar geen van de Standard-spitsen kon daarvan profiteren. Het leek uitstel van executie, al was Anderlecht de ploeg die het meeste balbezit opeiste, maar onmondig bleef voor het doel.
Het begin van de tweede helft leek een hakkelig vervolg van het einde van het eerste bedrijf. Het tempo was aan de slome kant en het bijwijlen ‘holder-de-bolder’ voetbal deden de vlammen in de hel wat minder hoog oplaaien. Goreux was net in het boekje van een dominante, rigoureuze maar rechtvaardig leidende De Bleeckere vermeld of een van de talentvolle youngsters van Standard -Goreux zelf- mikte de perfecte voorzet vanop rechts voor doel, waar Mbokani niet twijfelde en de bal staalhard binnenkopte. Hier ging de Anderlecht - verdediging zeker niet vrijuit.
Standard navigeerde vanaf dat moment op kampioenenkoers en men was nog slechts een ‘dik’ half uur verwijderd van de Luikse droom. De frustraties borrelden opnieuw wat op in het -de communicatie verloren- Anderlecht-kamp en Van Damme incasseerde geel voor een niet ongevaarlijke tackle op Defour. Standard werd sterker, fysiek en mentaal, en een poeier van Witsel zoefde slechts enkele decimeters over de kooi van een verbauwereerde Schollen, die niet meer wist welke richting eerst uitkijken.
Standard navigeerde vanaf dat moment op kampioenenkoers en men was nog slechts een ‘dik’ half uur verwijderd van de Luikse droom. De frustraties borrelden opnieuw wat op in het -de communicatie verloren- Anderlecht-kamp en Van Damme incasseerde geel voor een niet ongevaarlijke tackle op Defour. Standard werd sterker, fysiek en mentaal, en een poeier van Witsel zoefde slechts enkele decimeters over de kooi van een verbauwereerde Schollen, die niet meer wist welke richting eerst uitkijken.
Een uiterlijk rustige, de zenuwen weggesneden en alle emotie gebannen, Anderlecht - architect Jacobs ruilde een bleke, stoffige Vlcek voor lopend woelwater Legear in de hoop het tij nog te kunnen keren.
Anderlecht leek niet bij machte Standard van wederwoord te dienen. In amper drie minuten tijd slikten zowel Biglia als Frutos onnodig geel en leek bij dit Anderlecht de inspirerende geest voorgoed uit de fles. Een schuchtere kopbal van Gillet op voorzet van alweer Boussoufa stierf een stille en anonieme dood.
Toen een kwartier voor affluiten Jovanovic na een dubieuze catch van Deschacht en bizar verdedigen van Van Damme een te goedkope strafschop terecht wordt onthouden, bleef Standard zijn nuchtere zelf. Dat werd beloond met de verlossende goal. Een quasi verloren getrapte vrije trap werd net buiten het strafschopgebied doorgekopt en met de buitenkant van de voet laat een ontketende Mbokani met een frisse lob een hoog opspringende Schollen geen schijn van een kans.
Het doek valt voor Anderlecht en enkele minuten later redt Schollen met dubbele vuisten een van vertrouwen blakende loeier afgevuurd van de schoen van opnieuw Goreux.
Nog een keer komt Anderlecht, uitgeteld en plat op de buik tegen het canvas, voor het doel van Espinoza maar de flets overwaaiende kopstoot van de ingevallen Pieroni is van alle gevaar ontmanteld.
Als Michel Preud’homme, oranje trui naar beneden trekkend, pruimtabak onder de bovenlip knedend en de ogen glinsterend als een scheermes, Mbokani zijn applauswissel aanbiedt en De Camargo de bruisende arena betreedt, is het kampioenenfeest reeds lang ingezet. Heel Anderlecht is gezonken en ook Defour krijgt nog zijn deugddoende vervanging. De hel van Sclessin brandt en in het vuur knetteren de helse vlammen van de overwinning. Het is een indrukwekkend tafereel en velen hebben moeite de losgebrande druppels ongefilterde emotie te bedwingen. Het stadion is een woeste zee, ex-spelers Renard en Deflandre staan heupwiegend tussen ontelbare supporters alle vreugde uit te roepen, de schitterende vlag met de tekst ‘Aujourd’hui, vous avez 90 minutes pour créer l’exploit’ brandt op ieders netvlies tussen de tranen heen en bombardeert de vleugels van het rood-witte hart met een explosie van liefde en onoverwinnelijkheid. Na een kwarteeuw weggetikte tijd, tussen hoop en illusie, droom en nachtmerrie, geloof en twijfel heeft men een zoveelste afspraak met de geschiedenis niet gemist.
auteur: Erik Huygens. (AN)
auteur: Erik Huygens. (AN)
Union SG
Antwerp
Club Brugge
Cercle Brugge
KRC Genk
KAA Gent
KV Mechelen
STVV
Westerlo
OH Leuven
Charleroi
Eupen
KV Kortrijk
RWDM