Johan Walckiers en Aernout Van Lindt in Waregem

Anderlecht heeft op één wedstrijd van het einde héél goeie - als het al geen winnende zijn - lottopapieren op zak. De Brusselaars hadden amper moeite om Zulte Waregem opzij te zetten en heeft tegen Lokeren - dank u Genk - genoeg aan één punt om de buit helemaal binnen te halen. Onder het toeziend oog van José Mourinho (arme Thorgan Hazard, net nu één van de minste matchen van het seizoen spelen) kwam Zulte Waregem er in de eerste helft niet aan te pas.

Kouyate: held en schlemiel

Besnik Hasi kreeg het niet over zijn hart om Massimo Bruno na twee goeie prestaties naar de bank te verwijzen. Cyriac werd wel het kind van de rekening, want in 'een titelmatch' zet je nu éénmaal niet je topschutter in een fauteuille. Najar had na tien minuten al twee keer kunnen scoren, maar de eerste verprutste hij alleen voor Bossut en bij de tweede was de Essevee-goalie iets sneller op de bal.

En geloof ons vrij: als we vooraf gedacht hadden dat Cheikhou Kouyate de West-Vlaamse muur zou slopen, we zouden er veel geld op ingezet hebben. Scoren is nu eenmaal helemaal de kwaliteit van de Senegalees niet. Tegen Genk miste hij nog van een halve meter, maar in het Regenboogstadion zette hij zijn ploeg na een kwartier op voorsprong. Vraag hem echter niet meer hoe hij zijn eerste goal van het seizoen over de lijn gekregen heeft. Hij zal het waarschijnlijk zelf niet meer weten.

Mourinho schudt met het hoofd

Vraag eerder eens hoe hij die bal vanop twee vijf meter en zonder keeper in doel er over kreeg. Bossut was uitgekomen om Najar tegen te houden, maar die had de snelheid van de Hondurees onderschat en ging volledig het bos in, maar zoals gezegd: Kouyate was zowel held als schlemiel. Gelukkig voor hem maakte Bruno dat nog voor het halfuur goed na een zoveelste counter. De flankspeler omzeilde Bossut zelf voor de zekerheid voor zijn derde in twee matchen. 0-2 na 25 minuten. Niemand die wist wat er aan de hand was met de onneembare vesting die het Regenboogstadion gedurende een jaar was.

Maar Anderlecht speelde gewoon sterk en Zulte Waregem... niet. Misschien nog zacht uitgedrukt. The Special One moet een paar keer met zijn hoofd geschud hebben na de zoveelste onzuivere pass over de lijn. Ongelooflijk, maar van inzet of organisatie - twee zaken die de ploeg groot maakten - was niets te merken.

Aan één punt genoeg

De tweede helft ging Anderlecht achteruit leunen en dus mocht de thuisploeg iets meer zijn ding doen, maar zonder veel gevaar. Tot Nuytinck een voorzet van De fauw in eigen doel devieerde: 1-2 en we hadden weer een match met nog twintig minuten te spelen. Want ineens brak er paniek uit in het rustige Anderlechtse huishouden. Voetballen was er niet meer bij en Zulte Waregem kwam opzetten. 

Maar dit Anderlecht kan een resultaat wél vasthouden. De jongens van Hasi toonden dat al tegen Brugge en ook Essevee kon de organisatie van de Kosovaar niet ontwrichten. Met nog maar één punt nodig tegen Lokeren lijkt dat een kwaliteit die nog wel van pas zou kunnen komen. Alhoewel, in eigen huis geeft Anderlecht dit toch nooit meer uit handen? Ziedaar, de ongelooflijke ontknopping van een knettergek seizoen.