Reportage De échte helden van STVV: 160 km met de fiets naar Moeskroen

Door Diederik Geypen

Matthias Sempels en Niels Claes waanden zich in januari van dit jaar zegezeker. "Als we kampioen worden, doe ik de eerste verplaatsing in 1e klasse met de fiets", gooide Matthias tussen pot en pint een uitdaging op tafel. "Dan doe ik mee", pikte Niels in.

Met de nodige spanning keken de twee Haspengouwers uit naar de bekendmaking van de kalender. Het duo hoopte op een tochtje naar Genk of Luik, maar godbetert Moeskroen viel uit de bus. "De uitdaging mocht wel wat heroïek hebben", vindt Matthias. "Het zou flauw zijn als we nu onze staart introkken."

Plots zaten we midden in de Vlaamse Ardennen

En dus hesen Matthias en Niels zich zaterdagmorgen om 7u30 in het zadel in Neerlinter, een dorpje tussen Tienen en Sint-Truiden. "Met nul fietskilometers op de teller zijn we aan deze onderneming begonnen", zegt Niels. "Allebei zonder koersfiets, wat niet zo'n slimme zet was."

De twee Truiense fans huurden een GPS die hen op weg hielp, maar vergaten het parcours vooraf te verkennen. "Dat tochtje valt wel mee, dachten we. Tot we plots midden in de Vlaamse Ardennen zaten. Geraardsbergen, Oudenaarde, ... Toen we de pijltjes van de Oude Kwaremont zagen opdoemen, wisten we genoeg", kunnen ze er achteraf om lachen.

Europees voetbal dan maar!

En net wanneer de verzuring in de benen sloop, liet de technologie het afweten. "De GPS stuurde ons tien kilomter om en viel uit een halfuur voor de aankomst. Uiteindelijk klokten we na een dikke 160 kilometer af. We fietsten de hele rit op een wolk. Enkel de laatste twintig kilometer waren er te veel aan."

Een geslaagde onderneming van de Truienaars die naar meer smaakt. "Laten we meteen een nieuwe uitdaging aangaan", klinkt het in koor. "De bekerfinale? Naar de Heizel is te kort. PO1? Een eerste verplaatsing naar Gent is 'slechts' 100 kilometer. Dan moeten we al heen en terug gaan. Europees voetbal dan maar!"