Column Eén-twee van de week: "De spelers van Real voetbalden Benitez buiten, door niet te voetballen"

Vorige zaterdag had ik echt medelijden met Rafa Benitez, die langs de zijlijn als een hoopje ellende toekeek, ogen à la Droopy, hoe zijn team een pak rammel kreeg van een buitenaards FC Barcelona. En of het nog niet erg genoeg was, werd hij bovendien overstroomd door een tsunami van witte zakdoeken.

Niet enkel de scheidsrechter floot zaterdagavond in Bernabéu, maar ook de supporters van de Koninklijke: aan de rust, tijdens de rust, tijdens de hele tweede helft en na de wedstrijd. De lokale DJ draaide brutaal aan de volumeknop, maar dat mocht niet baten.

Ik had echt medelijden met Rafa Benitez

De gezangen tegen het team, tegen Benitez, maar ook tegen voorzitter Florentino Pérez overstemden de Spaanse liederen. En wanneer de Madridistas niet aan het zwaaien of aan het fluiten waren, dan zaten ze erbij en keken ernaar.

Een beetje zoals de spelers in het wit op het veld, alleen gingen die er gelukkig nog niet letterlijk bij zitten. Toen er toch enige animo ontstond op de tribunes, dan was dat om Andrés Iniesta, een speler van de aartsvijand notabene, te verafgoden met een staande ovatie.

Niet al te veel spelers van Real stonden na de match te springen, iets wat ze ook amper tijdens de match deden, om de pers te woord te staan. Luka Modric deed dat wel en zei dat hij niet echt wist wat er fout was gelopen, dat volgens hem hij en zijn collega’s niet echt op het veld stonden en dat ze geen team waren.

Het probleem met het plannetje van Benitez was dat het er eentje was waar hij zelf onvoldoende in geloofde

Er was misschien geen team, maar wel een opstelling met daarin vier spelers met een totale waarde van bijna 350 miljoen euro: James Rodriguez, Gareth Bale, Karim Benzema en Cristiano Ronaldo. Geen van de vier heren voetballers, wereldsterren zeg maar, had ook maar enige impact op de match van zaterdagavond in Bernabéu.

Ook Benitez niet, die achteraf zei dat zijn plannetje niet werkte. Het probleem met het plannetje van de defensieve Benitez was dat het er eentje was waar hij zelf onvoldoende in geloofde, niet defensief genoeg dus. Casemiro out, de man die balans brengt in het team, en alle mogelijke sterren erin.

Benitez is niet Koninklijk genoeg...

Officieel klonk het dat het de bedoeling was geweest om aan te vallen en hoog druk te zetten, iets wat nagenoeg de hele match niet gebeurde, maar officieus was het misschien wel Benitez’ manier om te zeggen: ‘Kijk, dit is wat jullie willen, maar het werkt niet!’.

Als spelers het echt willen, dan kunnen ze een trainer buiten voetballen, wees daar maar zeker van. En dat deed Real Madrid misschien wel zaterdag, net door niet te voetballen. Rafa Benitez is altijd, letterlijk zelfs, een tweederangstrainer geweest voor de Koninklijke, niet koninklijk genoeg, niet genoeg sterallures en niet genoeg charisma.

Hij was nooit de eerste keuze van de club en de erfenis die hij kreeg, was een vergiftigd geschenk: morrende spelers die het ontslag van Carlo Ancelotti maar moeilijk konden verteren en Benitez al tijdens de voorbereiding stokken in de wielen staken. Lopen de supporters dan zo maar braafjes mee in de pas van hun geliefkoosde sterrenelftal?

Hallo, mijnheer Zidane...

De niet zo flatterende spreekkoren aan het adres van de voorzitter bewijzen misschien wel het tegendeel. Ze tonen aan dat het niet alleen om Benitez draait, misschien wel helemaal niet. Op de vraag waarom zijn team zo weinig karakter toonde, antwoordde Rafa: ‘We zijn allemaal verantwoordelijk.’

Iedereen, maar dan ook echt iedereen treft schuld, lijkt de verborgen boodschap te zijn in zijn antwoord. Voorzitter Pérez nam alvast zijn verantwoordelijkheid op en hield zijn trainer een hand boven het hoofd. Maar laat het duidelijk zijn: Benitez zit op de Madrileense wip en er moet gewoon iemand aan de andere kant erop springen om hem te lanceren. Hallo, mijnheer Zidane …?