Opinie Nicolas Laforge: Hét voorbeeld van hoe het niet moet (en hoe het wel zou moeten)

Neen, wie op zoek is naar een artikel waarin we Nicolas Laforge op basis van één fout helemaal de grond inboren, kan meteen doorklikken naar het volgende stuk.

Nicolas Laforge is een mens. Mensen maken fouten. De rode kaart voor Gigot was overigens niet zijn eerste fout in die bewuste Moeskroen-Gent.

Even daarvoor ging Vojvoda op de hak van Kubo staan om zo een Gentse counter te verhinderen. Laforge dacht aan geel, maar liet doorspelen. Goed bekeken van Nicolas, want Kubo was inderdaad nog met de bal op weg naar voren na die overtreding.

Minder goed was het feit dat zijn geheugen hem in de steek liet. De bal bleef meer dan twee minuten in het spel, een eeuwigheid in het voetbal, en de kaart werd vergeten.

Neen, we hebben het vooral over hoe je als scheidsrechter begrip kunt afdwingen voor die fouten. Laforge wou gisteren niet reageren, hij had de beelden nog niet gezien. Aandringen had geen nut. "Ik heb rood getrokken, einde discussie", luidde het.

Lawrence Visser: Hét voorbeeld van hoe het wél moet

Even terugspoelen naar Gent-Antwerp. Scheidsrechter Lawrence Visser besluit om geen strafschop te geven voor een overtreding op Sylla (hij had dat wel moeten doen). Groot verschil: Visser staat achteraf rustig en beredeneerd zijn standpunt uit te leggen.

Geen vraag is hem te veel. Hij heeft ook de beelden nog niet gezien, maar doet het hele relaas van de bewuste fase. Wat hij zag én hoe hij het interpreteerde. Het neemt de fout niet weg, maar zorgt de dag erna wel voor mildere krantenkoppen en meer begrip.

Een communicatietraining voor scheidsrechters, het is geen overbodige luxe. Schrijf Nicolas Laforge, die overigens veel vaker juist dan fout zit, alvast in.