Beerschot Wilrijk speelt op eigen veld gelijk tegen Roeselare

Beerschot Wilrijk begon bijzonder gehavend aan de match. Een griepepidemie teisterde de ploeg. Bourdin moest zelfs net voor de aftrap nog forfait geven, Grisez nam zijn plaats in. Mboko werd rechtsachter en Brogno maakte na maanden revalidatie zijn wederoptreden. Opvallend: weeral geen basisplaats voor Vanzeir. 

Beer tegen beer

In combinatie met een slecht veld was het voor de thuisploeg moeilijk om zijn wil op te leggen aan Roeselare. De West-Vlamingen hadden zelfs de beste kansen. Elke keer ze aan de zestien kwamen, moesten de Ratten alle hens aan dek roepen. Stijn Vreven kreeg bijna een toeval aan de zijkant bij het gebrek aan agressiviteit op het middenveld. Te veel duels die verloren werden.

Achteraan bij Roeselare stond Danzell Gravenberch. Ok, nu was het de eerste match van Roeselare die we dit seizoen zagen en leek de Nederlander in eerste instantie meer op een bokser dan een voetballer, maar wat ruimde die daar allemaal op... Noubissi - ook geen smal ventje - kon er zich twee keer achter verstoppen.

Ineens wel pletwals

Nee, Beerschot Wilrijk kon maar geen gaatje vinden in die West-Vlaamse verdediging. De Mets, Maes, Bourdin, Van Den Bergh... Het was te veel om op te vangen. Extra creativiteit was nodig en Vreven bracht Vanzeir in plaats van Tissoudali. Een gouden wissel zo bleek.

Ineens werd Beerschot Wilrijk wel een pletwals en Noubissi kreeg twee goeie kansen. Maar toen de Kameroener doorkopte tot bij Vanzeir vond die laatste vanuit een héél scherpe hoek het kleinste gaatje tussen Biebauw en de paal. Vreemd doelpunt, maar het leek wel de verlossing te gaan worden.

Tot een andere invaller er anders over besliste. Guy Dufour ramde een bal vanop de rand van de zestien de bal onhoudbaar voorbij Vanhamel. Een goal die wel eens zou kunnen beslissen over het periodekampioenschap. Daar krijgen we straks al iets meer duidelijkheid over.