Johan Walckiers in Oostende

Een avondje aan zee, aangename temperaturen en twee teams die op papier met een aanvallende opstelling aan de aftrap komen. Dan verwacht je een mooi voetbalavondje... Maar die eerste twintig minuten in het Albertpark leken meer op een eerste oefenpartijtje waar alle spelers nog moesten leren waar hun ploegmaats precies liepen.

Een leuk avondje aan de Kust dreigde dus te ontaarden in een saai kijkspel. Het middenveld van Oostende was echter nog aan het warmlopen. Jonckheere begon zijn draai te vinden en Jali en Siani ruimden alles op wat in hun buurt kwam. En ook Canesin - die eerst vergeten werd - kwam meer in het spel.

Oostende liep warm maar stuitte op Vanlangendonck

Op de rechterflank werd de Braziliaan een eerste keer perfect aangespeeld door Musona, maar Vanlangendonck hield zijn netten schoon. Vijf minuten later stond de Westerlo-doelman wel machteloos toen Jonckheere met een perfecte sliding een schijnbaar te diepe bal in de voeten van Musona tackelde. Kappen en binnenleggen. Mooie goal!

Westerlo weigerde ondertussen mee te werken aan het spektakel. Ondanks redelijk veel technische spelers kon geen van hen zijn rechtstreekse tegenstander ook maar één keer in verlegenheid brengen. Vanlangendonck was de beste bij de Kempenzonen en dat wil ook weer al veel zeggen. 

De goalie hield Berrier van een goal en hinderde Cyriac lang genoeg zodat Petkovic de stifter van de Ivoriaan van de lijn kon keren. Kort samengevat: alle kansen waren die eerste helft voor Oostende. Enige valse noot: Jonckheere viel al na een half uur uit met een knieblessure.

Brood en spelen!

Brood en spelen, dat wilden de opgewarmde Oostendenaren. Voor het brood (of bier) moesten ze zelf zorgen, maar hun ploeg zorgde wel voor de spelen. Een resem kansen voetbalden de jongens van Vanderhaeghe bij elkaar. Berrier, Lukaku, Cyriac, allemaal stuitten ze op een quasi onklopbare Vanlangendonck.

Tot... Lukaku half de verdediging voorbijrende, de bal op het juiste moment kreeg en het fantastisch afwerkte met een trap in de kruising: 2-0. Ontketend waren ze! Op bepaalde momenten was het gewoon genieten om de combinaties te zien die regisseur Berrier - die voetbalde als in zijn beste dagen - en co op de mat legden. Zelfs Cyriac begon met tierlantijntjes...

Maar dat ze het niet afmaakten, moet Yves Vanderhaeghe zuur op de maag blijven liggen zijn. Het werd zelfs nog spannend toen invaller Gounongbe staalhard binnenschoot. De eerste keer dat Westerlo in de buurt van Ovono gekomen was, moet het geweest zijn. Iedereen opgeschrikt en het werd zelfs nog bibberen. Akpala schoot de verlossing voor een leeg doel vanop een meter tegen de lat!

Vanderhaeghe mocht de weinige haren die hij nog heeft echter behouden, want Oostende hield de zege thuis. Al had dit altijd véél en véél meer moeten zijn.