Gillet scoort vanop de penaltystip en neemt afscheid met winst tegen Westerlo

Weet u nog, die dagen dat een avondje in het Astridpark een garantie was op spektakel en technische hoogstandjes? Wel, wij zijn ze bijna vergeten, want veel hebben ze ons nog niet verwend dit seizoen. Elke veertien dagen op de tribunes van het Constant Vanden Stock-stadion hoop je dat er beterschap zal komen, tevergeefs...

Nee, die werkbroek trekken ze niet graag aan

Tegen Westerlo was iedereen weer vol goeie moed richting Park gekomen. De veiligheidscontroles zijn al zo ingeburgerd dat niemand er nog over klaagt. De laatste in de stand, die gingen ze immers wel inpakken met een droge 5-0. Bob Peeters had zijn manschappen echter met een duidelijk tactiek de loopgraven ingestuurd.

En die was snel merkbaar: organisatie, verdediging en duelkracht. Drie woorden waar men in het Park van gruwelt, want dat betekent dat de elf op het veld zelf ook hun werkbroek moeten aantrekken. En daar hebben ze een broertje aan dood. 

Lukebakio... creatiefste op het veld

Die eerste helft was slaapverwekkend, zachtjes wiegden Praet en de zijnen het publiek in slaap. Soms even opgeschrikt door Lukebakio die bij zijn eerste basisplaats wel een paar aardige dingen liet zien. En door Acheampong, die twee keer voor Proto opdook, maar telkens Van Langendonck op zijn weg vond.

Net toen we weg dreigden te snoezen, schudde Lukebakio - we gunnen het de jongen van harte - een voorzet uit zijn schoenen. Okaka zette er zijn hoofd tegen en de Italiaan scoorde zijn negende van het seizoen. Niet toevallig met Dodi in een hoofdrol, de enige die echt zaken probeerde.

Gillet, Gillet, Gillet, Gillet,...

Maar weeral kon Anderlecht geen enthousiasme in zijn spel leggen. In plaats van op zoek naar de tweede treffer te gaan, ging het slakkengangetje verder. En ja, dat is problemen zoeken, zelfs tegen Westerlo. Bij een hoekschop zette Cools de bordjes weer gelijk met een rake kopbal.

Toen Schuermans even later te enthousiast op Suarez ging hangen, wees ref Vande Velde naar de stip. Het publiek twijfelde geen seconde. Guillaume Gillet moest en zou de penalty nemen en hij gaf hen wat ze wilden: een goal bij zijn afscheid. Nummer 62 in zijn afscheidsmatch, mooier kan het bijna niet.

Suarez had dat moeten verdubbelen vanop de stip na handsspel van Daems, maar schoot binnen bereik van Van Langendonck. En Hasi liet dan maar nog eentje debuteren: Mahmoud Hassan. De Egyptenaar mocht eindelijk zijn kunstjes tonen voor tien minuten.