Anderlecht won met 1-0 van KV Mechelen

Geloof ons: René Weiler had niet zoveel opties meer nadat hij ook Kara Mbodji met knieproblemen zag uitvallen en Uros Spajic nog steeds niet fit verklaard werd. Blijft de vraag wel waarom die laatste zondag in Brugge op de bank zat. En waarom in godsnaam Ivan Obradovic woensdag niet op de bank zat?

Weiler trok Dendoncker naar achter in een viermansverdediging, zette Badji op het middenveld en haalde Wout Faes naar de bank. Maar daar zat slechts zes man op, dus was er zeker nog een plaatsje vrij om de Serviër eens op te nemen in de wedstrijdselectie. En we verwachten ook niet dat we er na de wedstrijd een uitleg voor gaan krijgen. Zo zit het tegenwoordig niet meer in elkaar op Anderlecht.

Roef Grand Cru

Tijdens de match zelf trok Anderlecht gewoon de lijn van tegen Club Brugge door: slecht. Na een kwartier had anderlecht al twee keer op achterstand kunnen staan. Eerst liet de experimentele verdediging Verdier erdoor glippen en moest Roef een penaltyfout begaan. Maar Roef was op de lijn zeker van zijn zaak: Verdier ging naar links trappen en daar zou hij ook liggen! En jawel!

En een tien minuten later redde hij Anderlecht nog een keer. Nu was het Bjelica die vrij op hem mocht afstormen, maar de 22-jarige jongeling had deze keer direct een goeie save in huis. Wijntje van de Colruyt? We dachten het niet. Anderlecht was slecht, maar kon dus rekenen op een goed sluitstuk én op een goed eindpunt. Want Teodorczyk was er uiteraard ook nog.

Teodorczyk pikte de konijnenpoot van Wilmots

Geen idee hoe hij het doet, want ook de Pool zat absoluut niet in de match, maar na een halfuur had hij er opnieuw eentje tegen de netten gelegd. In twee keer weliswaar - we verdenken hem ervan de konijnenpoot van Wilmots gepikt te hebben - maakte hij zijn achtste van het seizoen en scoorde hij in zijn vijfde opeenvolgende match.

Zelfs nadat Bjelica zijn tweede gele kaart - Van de Velde zwaaide op een gegeven moment met vijf gele kaarten in zes minuten - had gepakt, kon Anderlecht niet domineren. Weiler stond zich schor te schreeuwen aan de zijkant, maar het leverde niets op. Zijn middenveld en zijn flanken waren veel te statisch en met tien had Mechelen nog meer duelkracht in huis dan de thuisploeg.

Penalty die er geen was

Dat de verlichting in het Constant Vanden Stock-stadion voor een deel uitviel, moet zowat het meest symbolische ooit geweest zijn. Op het veld was er immers ook weinig helderheid te zien. Het mocht zelfs nog wat donkerder, want een lijn in het spel was er toch niet te bespeuren. Tegen tien man dwong Anderlecht misschien twee kansen af. Ruim onvoldoende in eigen huis. En wat als... Ja, die penalty in de eerste helft.

Maar Anderlecht kreeg zelf nog een penalty... die er geen was. Stanciu werd gehaakt net voor de zestien, maar Van de Velde had dat blijkbaar anders gezien. De bal ging op de stip en daar was het een koud kunstje voor Tielemans: 2-0.