Column Adios Artista, het was een genoegen

Adios Artista, het was een genoegen
Foto: © photonews

Matias Suarez heeft zijn afscheid genomen. Het is niet vaak dat we het zeggen, maar 'Mati' was één van die spelers waarvoor ook wij naar het stadion trokken. Los van alle clubkleuren een voetballer die elke voetbalfan aan het werk wil zien. Als hij fit was tenminste...

We herinneren het ons nog als de dag van gisteren. Nu acht jaar geleden stopte de toenmalige persverantwoordelijke van Anderlecht, Pierre Desmet, ons een dvd in de handen. "Bekijk hem maar eens", knikte hij met een grijns op zijn gezicht. Benieuwd trokken we naar huis en stopten de dvd in de speler.

Fluweel

Het was een compilatie van de beste momenten van de toen 19-jarige Matias Suarez bij Belgrano. Vrienden die net aankwamen, zetten zich in de zetel en keken met grote ogen mee. "De nieuwe Gouden Schoen, die gaat alles kapot spelen", kirde er eentje. In de samenvatting zagen we een speler zoals we er in België slechts zelden één hadden zien rondlopen. Geen atoomschot, maar alles op techniek. Fluweel, dat was nog de beste omschrijving.

Geen twijfel, die jongen ging het maken. Een jaar later... rezen de eerste twijfels. Suarez had elf keer mogen spelen en had nooit kunnen overtuigen. "Te koud voor hem", "te jong", "niet genoeg bezig met zijn job", hoorden we van de dirigenten. En we dachten aan al die vorige zonnekinderen die met grote trom waren binnengehaald, maar nooit konden aarden in de natte Belgische klei.

Om de maand vroegen we het wel eens aan de toenmalige trainer Ariël Jacobs hoe het met 'El Artista' zat. Die werd daar op de duur zelfs horendol van. "El Artista? Die naam moet hij nog verdienen", zei Jacobs toen. In 2009 kwam hij in de zomer dan met een andere verklaring: "Suarez? Je moet die eens bezig zien op training..."

Vazquez, Cech, Balaban, Stoica, Mbokani...

Het was eerst nog met vlagen, maar in 2012 veroverde 'Mati' zijn Gouden Schoen door alles kapot te spelen. Het moment waarop we gewacht hadden. Zoals Suarez liep er maar eentje rond in België. Eentje die met zijn balaanname al twee verdedigers uitschakelde. Eentje die het op techniek kon oplossen. Toegegeven, zo zien we ze graag.

En dan de knieproblemen... Zonde dat zo'n voetballer daar vier jaar mee gesukkeld heeft. We zijn fan van voetballers als Suarez. Ze tillen het soms saaie niveau van de Belgische competitie naar een ander plateau. Al is het maar één keer per match. Vazquez was er nog zo eentje. Cech, Balaban, Leko, Stoica, Mbokani... Als we in de recente geschiedenis grabbelen.

Suarez zal vertrekken, dat ligt zo goed als vast. Maar ondanks dat hij slechts drie jaar op topniveau speelde, zal ook hij in het geheugen blijven hangen. We denken maar aan die ene goal in Lokeren waar alles inzat: balaanname, dribbelen en fijntjes in het hoekje afwerken. Adieu El Artista!

Corrigeer
Fout gevonden in bovenstaand artikel? Meld het hier!

Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief

Meer nieuws

Meer nieuws

Populairste artikels

Jupiler Pro League

Nieuwste reacties