Verwachtingen voor het seizoen

Club Brugge was bij aanvang van de competitie de gedoodverfde titelkandidaat, ook bij onze redactie. Er waren geen belangrijke spelers vertrokken in de zomer, enkele overbodige konden nog op tijd verkocht of verhuurd worden (Krmencik, Dennis, Deli). Clement en Club zouden willen bewijzen dat ze vorig seizoen niet enkel coronakampioen waren, maar ook de verdiende landskampioen door tweemaal op rij de titel te pakken.

De realiteit

Club begon stroef aan het seizoen met 3 op 9. Er werd in eigen huis verloren van Charleroi op de openingsspeeldag, twee weken later kwam ook Beerschot winnen in Jan Breydel. Tot overmaat van ramp stond Club na drie speeldagen pas op de 11e plaats in het klassement. Maar na winst in de 5 daaropvolgende wedstrijden (waaronder een 0-6 op het veld van Zulte Waregem) klommen ze in no-time naar plek 2.

Doorstomen en herfstkampioen worden lukte evenwel niet, die symbolische titel ging naar Racing Genk nadat er verloren werd tegen AA Gent. Vanaf dan ging het echter wel crescendo bij Club. Lang ontpopte zich tot een echte publiekslieveling en de komst van spits Bas Dost leek een schot in de roos te zijn. De landskampioen zette na Nieuwjaar een reeks neer van maar liefst 13 ongeslagen wedstrijden. Met Dirar, Chong en Denswil haalden Mannaert en Verhaeghe enkele grote/bekende namen (opnieuw) naar Jan Breydel. Maar Dirar en Chong konden niet overtuigen.

Niet veel later kwam het coronavirus de kleedkamer binnen in Brugge. Club had ambities op Europees vlak en wou in eigen land graag de dubbel pakken. Door de vele coronabesmettingen lag Club er echter al in de 1/16de finales uit tegen een matig Dinamo Kiev. Niet veel later volgde de uitschakeling in de beker tegen Standard.

In de competitie moest de weerslag van de coronabesmettingen nog komen. In de laatste vier speeldagen van de reguliere competitie werd er namelijk verloren van Anderlecht en Antwerp. Desondanks begon Club met een ongeziene voorsprong van 16 punten (8 na halvering) aan de nacompetitie. Niets leek hen nog van de titel te kunnen houden.

En toch deed dat dekselse Genk, dat hen al van die symbolische herfsttitel had gehouden, het bijna. De Limburgers moesten een kloof van 10 punten dichten op Club, dat maar niet kon winnen in de play offs. De schrik kroop in de ploeg, Clement koos tegen Antwerp met Balanta tweemaal voor defensieve zekerheid en niet voor Vanaken. De zenuwen stonden scherp gespannen in Brugge.

Op de voorlaatste speeldag lukte het Club dan toch om de 17e landstitel in de geschiedenis binnen te halen, voor de eerste keer in 41 jaar back to back. Uitgerekend Hans Vanaken trof tweemaal raak voor Club op het veld van Anderlecht. Een 3-3 gelijkspel volstond om de champagne te doen ontkurken.

De toekomst

En nu? Drie jaar op rij kampioen worden? Anderlecht deed het hen alleszins al meermaals voor, maar dat wil niet zeggen dat het eenvoudig zal worden. Mannaert en Verhaeghe hebben de fans al rijkelijk beloond voor hun steun en getoond dat ze van Club Brugge een echt voetbalinstituut willen maken. 

Bovendien lijkt Club financieel slagkrachtig genoeg om enkele belangrijke spelers niet te moeten verkopen zoals Racing Genk dat wel moet doen na een boerenjaar. Mignolet zal ook volgend seizoen bij de beste (of dé beste) doelmannen in België behoren en met de jonge talenten (De Ketelaere, Van der Brempt, Van Den Keybus, De Cuyper...) ziet de toekomst er op financieel en sportief rooskleurig uit voor Club. Ook Noa Lang lijkt nog een extra jaar in Brugge te blijven om nadien voor een grote som geld naar het buitenland te gaan.

Al moet er wel een kanttekening gemaakt worden want niet alles wat blinkt is goud. Hoe zit de verstandhouding tussen Vanaken en Clement nadat de tweevoudige Gouden Schoen op de bank werd gezet? Bovendien is Ruud Vormer al even niet meer zo beslissend op het veld als enkele jaren geleden. Daar komt nog eens bij dat Bas Dost in zijn eerste 6 wedstrijden wel 5 keer kon scoren, maar daarna was het heel wat minder voor de Nederlandse targetspits. Zo kwam hij In de play offs kwam hij in 4 wedstrijden aan 1 doelpunt. Kortom, Club Brugge zit met meer vragen dan ze zelf voorzien hadden na een seizoen dat tot eind februari helemaal op rolletjes liep en toch nog bijna faliekant afliep.