Interview Vargas: "Ik dacht echt aan stoppen met voetballen"
Foto: © SC
Ronald Vargas staat weer waar hij hoort te staan: op een voetbalveld. De Venezolaan stond iets meer dan zeven maanden aan de kant na een zware knieblessure, maar tegen Lommel maakte hij zijn heroptreden in de beker. En de balartiest heeft diep gezeten, zo bekent hij nu.
Johan Walckiers in Anderlecht
Ronald, hoe voel je je nu?
Ik voel me heel goed. Ik heb veel zin om te spelen en probeer meer en meer minuten te krijgen.
Je staat er vroeger dan verwacht, want Ariël Jacobs sprak over ten vroegste oktober.
Normaal was dat ook zo. Aan mij is altijd gezegd dat het acht maanden ging duren voor ik weer competitie kon spelen. De revalidatie verliep echter voorspoedig. Het hielp ook dat ik omringd was door mensen met veel kennis van zaken en ervaring. Mijn lichaam heeft gewoon goed gereageerd.
Je speelde in de beker en tegen Beerschot. Ben je klaar om als het moet in Moskou te spelen?
Ja, ik voel me toch klaar. Ik heb het geluk dat ik in een heel goede ploeg speel met spelers met grote kwaliteiten. Dat laat me toe om simpel te spelen en niet al te veel zelf de actie te moeten maken. Nu moet ik ritme en vertrouwen opdoen. En internationaal niveau haal je ook enkel door wedstrijden te spelen, niet op training of in de krachtzaal.
Denk je dat jij veel tijd zal nodig hebben om je topniveau te halen?
Ik denk het niet. Ik wil me optrekken aan de prestaties van mijn ploeggenoten om er snel te staan.
Het is in het nabije verleden anders geweest, maar momenteel loopt het hier vol met aanvallende spelers. Kunnen Jovanovic, Suarez, Canesin, Mbokani en jij allemaal tegelijk spelen?
Concurrentie is goed als het maar gezonde concurrentie is. Het zal knokken worden, want het zal moeilijk worden om ons tesamen op te stellen. Dat is misschien wat veel van het goede. De beste zal spelen en dat wordt beslist door de trainer. En het hangt ook van ons af, van wat wij laten zien. In bepaalde omstandigheden zal het dan weer wel mogelijk zijn. Als we aan het verliezen zijn en er iets moet gebeuren. Dan zie ik ons wel allemaal op het veld staan.
Gaan jullie elkaar niet voor de voeten lopen?
Dat denk ik niet. Bij Barcelona en Real loopt het vol met goede spelers en die lopen elkaar toch ook niet voor de voeten? We moeten proberen een team te vormen waarbij iedereen in dezelfde richting denkt. Mij kan het niet schelen wie de actie maakt of wie de goal scoort. Als Anderlecht maar wint.
Over je blessure dan. Hoe diep heb je gezeten?
Héél diep. Dat wens ik aan niemand toe. Ik heb er zelfs aan gedacht om te stoppen met voetballen. Ik zag het einde van de tunnel niet meer. Mijn familie en Anderlecht hebben me er bovenop geholpen. Toen ik die penalty tegen Lommel scoorde, wist ik dat ik die donkere periode had afgesloten. Je kan niet geloven hoe ik me op dat moment voelde.
Wanneer was de gedachte aan stoppen het grootst?
Die eerste week was het zwaarst. Ik was net aan een sterke periode bezig bij Brugge, alles lukte. En dan ineens: niets meer. En dan spookt er vanalles door je hoofd. Wat gaat er nu gebeuren? Ga ik ooit nog mijn niveau halen? Wat moet ik nu beginnen? Dankzij mijn familie en de supporters van Club heb ik me er weer bovenop gehesen toen.
En daar kwamen dan de moeilijke contractbesprekingen met Club bovenop?
Daar wil ik niet meer over spreken. Club Brugge is een pagina die ik heb omgedraaid. Maar goed, omdat je aandringt: dan is het inderdaad even terug erger geworden.
Is Club Brugge jullie grootste concurrent voor de titel?
Brugge is niet langer mijn zorg. Ik moet zorgen dat ik bij Anderlecht weer mijn niveau haal en de ploeg kan helpen.
Lokomotiv dan...
Daar hebben we nog niet echt over gesproken. Vorige week was iedereen gefocust op de wedstrijd tegen Beerschot en vandaag (maandag, nvdr.) hadden we recuperatie.
Gaan jullie naar daar voor een punt?
Dat is wel het minimum ja. Iedere ploeg gaat in Europa op verplaatsing op zoek naar een punt, maar als we meer kunnen pakken, zullen we dat niet nalaten.
Iets anders nog: wat is nu je beste positie? Tegen Beerschot viel je in op rechts.
Ik speel even goed op links als op rechts, maar als ik echt een lievelingspositie moet geven, zou ik zeggen in steun van de aanval. Waarom? Je komt meer aan de bal, je hebt meer ruimte en je kan acties maken.
Vorig seizoen scoorde je voor je blessure 15 keer. Is dat ook dit seizoen een streefdoel?
Dat is een minimum. Ik ben ambitieus en wil altijd beter doen. Het gaat moeilijk worden als ik veel op de flank wil spelen, maar 15 is mijn streefdoel en graag meer...
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief