WK-dagboek 12: Copacabana, verlos ons van dit grijs gedoe
Foto: © SC
Waar denkt u aan als u denkt aan Rio de Janeiro? Postkaarten van langgerekte stranden, mooie vrouwen en caiparinha's in een ligstoel? Wel, niet heel Rio is een feestend bestaan toegedaan. Ons Rio is voorlopig grijs en grauw.
Johan Walckiers in Rio
Eindelijk, gearriveerd in Rio de Janeiro. Wekenlang naar uitgekeken om het mythische paradijs te aanschouwen, maar viel me dat even tegen ja. Het Rio dat ik tot nu toe (toegegeven: het was maar een paar blokken in het centrum) lost de verwachtingen nog niet in. Meer zelfs, het maakt een even grauwe indruk als centrum Charleroi.
En de mensen die daar al geweest zijn, weten dat het geen compliment is. We laten de hoop echter nog niet varen, want het legendarische Copacabana moet de revue nog passeren. Het strand waar talloze liedjes over gemaakt zijn, waar de vrouwen mooi zijn en het altijd feest is… Dat is het Brazilië waar we allemaal van dromen.
Niet de grijze wolkenkrabbers, keurig in het pak gestoken bussinessmannen en mercedessen die in het centrum te zien zijn. Wij willen samba zien, schaars geklede vrouwen die met de heupen schudden, blauwe zee, wit strand,… Of is dat te veel gevraagd?
En daar moet Copacabana een antwoord op geven. Of zijn onze verwachtingen te hoog geweest? Zijn de postkaartplaatsjes die wij te zien krijgen in Europa zeldzame plaatsjes die de gemiddelde toerist nooit te zien zal krijgen? Trouwens, die metershoge Jezus kunnen we vanaf hier ook nog niet aanschouwen.
We vermoeden dus dat er een heel andere kant aan Rio is, maar die moeten we nog te zien krijgen. Jezus, Copacabana, geef ons wat we willen zien…
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
