Column Pompen of verzuipen in Mallorca

Nadat de Spaanse selectie zaterdag in Madrid tegen Denemarken al had laten zien dat de teamgeest en de zin om goed voetbal te etaleren ver te zoeken was, was het gisteren in Mallorca tegen IJsland niet veel beter.  Tegen Denemarken zat de éne helft van het publiek te gapen terwijl de andere helft zich dood ergerde.  Ondanks een 2-1 overwinning waren de Spanjaarden alhier niet te spreken over het vertoonde spektakel, in zoverre je van spektakel kon spreken.

In de buurtbar had men mij beloofd dat ze ook de partij België-Portugal zouden laten zien, mijn immens geluk was dat net deze twee partijen op hetzelfde tijdstip werden gespeeld. Dus geen publieke vernedering voor mij.  Die is er echter wel gekomen met uitstel.  Op zondag, bij de ochtendrink op het terras, heb ik één en ander moeten slikken.  Stijntje Stijnen heeft dat ook moeten doen, na zijn gespierde uitspraken mocht hij vier keer de bal uit de netten rapen.  Waar zijn de tijden “van onze jongens” in Mexico ?

Om bij de les te blijven en het te hebben over de Spanjaarden, heb ik één troost.  Ze spelen ook archieslecht, enige verschil is dat ze hun beide partijen wel hebben gewonnen.  Ze hadden hun arsenaal tactische oorlogsvoering goed voorbereid.  Ze zullen gedacht hebben : "als we in Mallorca, waar het rond deze tijd altijd goed weer is, tegen IJsland spelen smelten die IJslanders weg.  Al puffend geraken die koele kikkers het middenveld niet over."  Niets was echter minder waar.  Het goot water en het was koud.  Het waren dus de Spanjaarden die met lange mouwen aantraden, en hier en daar zelfs ééntje met handschoenen.  De eerste helft was er alweer één om te vergeten.  Veel geploeter en slechte ballen, en in onze bar verslapte de aandacht zienderogen.  Er werd meer getaterd over de Motorraces in Jerez dan over het voetbal.  De tweede helft ging iets beter, het regende ook minder.  Toch lag het veld er zompig bij, zodanig zelfs dat Morientes ongelukkig ten val kwam en met een uit de kom geschoten schouder het veld moest verlaten.  Spijtig, want hij is en blijft één van de betere figuren van deze selectie.  In de tachtigste minuut kon Iniesta dan toch een bal tussen de drie palen mikken, 1-0.  Dat is zo ongeveer het enige vernoemenswaardige wapenfeit van de hele wedstrijd.  Deze keer was er noch in de barretje, noch in de straten enig geroep en getier te bespeuren.  Een enkeling heb ik wel al toeterend en gewapend met de Spaanse vlag zien voorbijrijden, maar misschien had die naar het handbal gekeken. [LG]