Lezersbrief in de kijker

Hoe je het ook draait of keert, elk bezoek aan het Constant Vanden Stock-stadion stuwt het Kielse frustratiegehalte naar een ongekende hoogte en leidt telkens opnieuw tot dezelfde conclusie: namelijk dat het er in het Belgisch voetbal (nog altijd) niet correct aan toe gaat.

Zaterdag was het de beurt aan Laurent Colemonts om als 'het nieuwe vriendje van Verschueren' te worden opgevoerd. En ja hoor, hij slaagde met de allergrootste onderscheiding in zijn ingangsexamen: warrige beslissingen, penalty tegen Anderlecht door de vingers zien, cadeaustrafschop in het voordeel van de Brusselaars wél fluiten. Tussendoor twijfelen om donkerrood te trekken voor twee aanslagen van Anthony Vanden Borre... om daarna leukweg en zonder scrupules de compensatietoer op te gaan. Niet eerlijk zegt u? Niks van aantrekken. Op Anderlecht mag dat. Nee: moét dat! Het oogt immers leuk op je scheidsrechter-CV in eigen land. De weg naar de top ligt vanaf gisteravond wijd open voor Colemonts.

 

Of Laurent Colemonts het nu allemaal bewust, zelfs met voorbedachte rade, deed... of gewoon het niveau van eerste klasse en een beladen duel als Anderlecht-Germinal Beerschot gewoon niet aan kan, doet niks ter zake. Feit is dat de fair play-regels in het Constant Vanden Stock eens te meer verkracht werden. Terwijl de Kielse voetbalfamilie ook nog eens met het misplaatst-hautaine Brusselse superioriteitsgevoel uitgewuifd werd. Je kent dat wel: bemoedigend schouderklopje, goed gespeeld jongens maar de punten blijven wel lekker hier op Anderlecht! Mag ik het kotszakje even...?

 

Het zal Colemonts allicht allemaal worst wezen. Op het moment dat Marc Brys terecht z'n gal spuwde over zoveel onrecht, nipte de onpartijdige (?) hoogstwaarschijnlijk al aan z'n derde coupeke champagne en stak hij in clubrestaurant Saint-Guideon een nieuwe dikke sigaar op.

 

Verontschuldig me voor deze rauwe Antwerpse uitdrukking, maar ik krijg echt 'stenen kl..en' van dat valse scheidsrechter- en penaltygedoe op Anderlecht. De partij van Zaterdagavond was een vrijwel perfecte doorslag van de Anderlecht-Germinal Beerschot van vorig seizoen.Vals fluitende ref, penaltygevallen voor en tegen, na negentig minuten onverdiend den boot in... en dat monkellachje bij het vertrek. Ik onderschrijf dan ook voor de volle honderd procent de uitspraak van Marc Brys dat je "hier op Anderlecht in normale omstandigheden nooit kan winnen."

 

Uiteraard is het niet alleen Anderlecht. Ook Standard scoort hoog in het lobby-en en 'goed verzorgen' van de scheidsrechters, zeker in de duels waarin het moeilijk dreigt te worden de zege te behalen. Remember onze bekerpartij van vorig seizoen op Sclessin... en de valsfluiterij van Eddie Vermeersch? Zelfde tactiek, zelfde resultaat, zelde frustratie. Een tekeningetje moet daar niet bij!

 

Ik weet het, indien Figueroa en Cavens zaterdag in de slotfase die open kansen verzilveren, dan pakt Germinal Beerschot gewoon de verdiende volle pot, en wordt de valsfluiterij een randverschijnsel. Maar zou dat dan alles verteerbaar maken? Nee toch.

 

Misschien moet Germinal Beerschot er eens serieus over nadenken om de eerstvolgende verplaatsing naar Anderlecht te laten voor wat ze is. Een reserven- of juniorenelftal naar het Constant Vanden Stock-stadion sturen misschien. Of na het zoveelse compensatiegeval collectief het terrein verlaten, da's ook een optie. Hoewel, ook dan zouden we weggehoond en -gelachen worden.

 

Wat moeten/kunnen we dan wel doen? Niks mijnheer! Alleen maar incasseren, slikken en als sukkelaars versleten worden. En hopen dat er voor Anderlecht-Germinal Beerschot ooit een scheidsrechter aangeduid wordt met ballen aan z'n lijf. Ene die geen champagne lust of sigaren rookt. Een ref met een gezond eerlijkheidsgevoel. Zodat we na een knappe collectieve prestatie - zoals die van zaterdag - om kwart voor tien eindelijk eens met een verdiende driepunter terug in de bus richting Kiel kunnen stappen. Verwacht van ons dan geen schouderklopje... maar wel een fors opgestoken middenvinger!

 

 

ps: Mag ik als afsluiter de bobo's van de Voetbalbond even vriendelijk als gedecideerd toefluisteren dat de versheidsdatum van hun slogan "Voetbal een feest!" inmiddels fameus overschreden werd. En dat het hoog tijd wordt om via hun twaalfendertig commissies een nieuwe te verzinnen.

Heb jij een totaal andere mening over dit onderwerp? Aarzel dan niet om ons te mailen! Ook lezersbrieven over andere onderwerpen zijn altijd welkom.