Interview Ariël Jacobs: “Moeskroen zat financieel aan de grond, maar wilde wel Europees spelen”

“Ik had het snel gezien bij Genk. De job strookte inhoudelijk toch niet volledig met wat ik er zelf van verwachtte. Toen kwam Lokeren. Ik had contact met hen voor de functie van technisch directeur, maar ze zochten ook een trainer. Ik herinner mij dat het de periode was dat ze nogal vaak wisselden van hoofdcoach. Maar we kwamen tot een overeenkomst en de start was bemoedigend. Ik geloof dat we aan het seizoen begonnen met tien op vijftien.”

Ontslag

“Maar zoals dat gaat in het voetbal stak de onrust snel de kop op toen we eens drie keer op rij verloren. Lokeren zette mij aan de deur en de volgende twee maanden dienden zich aan als een stille periode. Rond de jaarwissel toonde Moeskroen interesse. Die ploeg deed het zo mogelijk nog slechter dan Lokeren. Het stond op dat moment zelfs laatste of toch zeker voorlaatste. Het gekende scenario is dan dat je een voorstel krijgt tot het einde van het seizoen en dat de situatie na afloop opnieuw zou bekeken worden.”

“Met Moeskroen konden we het behoud snel veiligstellen. Ik kon mijn contract verlengen, maar toen kwam Anderlecht. Dan moet je kiezen.”

“We slaagden er in om snel zekerheid te verwerven over het behoud, wat maakte dat de onderhandelingen over een nieuw contract snel konden worden aangevat. We zaten verschillende keren aan tafel, maar in die periode wilde Anderlecht me ook als verbindingsman tussen de beloften en de A-kern. Dan moet je kiezen, dat is het leven. Ik zag die nieuwe functie bij Anderlecht als een uitdaging.”

 “Maar wat ook meespeelde in mijn beslissing waren de tegenstrijdigheden bij Moeskroen. De financiële situatie was heel onzeker, er was geen geld voorhanden. Dat is later ook duidelijk gebleken. Maar de voorzitter hield zijn mond niet over Europees voetbal. Tja, dat vond ik nu net iets te hoog gegrepen op dat moment. Dan ga je nadenken. En met Anderlecht als optie, was het duidelijk wat het zou worden.”

“Als hoofdtrainer opnieuw beloftencoach worden, ligt misschien niet voor de hand. Je kan het zien als een stap achteruit, maar op dat moment heb ik dat zeker niet zo bekeken. Bij Moeskroen bijtekenen, dát was een stap terug geweest.”

Onvergelijkbaar

“Bij een club werken, is totaal anders dan bij de nationale ploeg. Eigenlijk zou je de vergelijking zelfs niet mogen maken. Het enige dat de gelijkenis doorstaat, is dat je een wedstrijd moet spelen en die moet zien te winnen. Maar het is een compleet ander kader waarin je werkt. Bij een club heb je een hele week de tijd om een wedstrijd tot in de puntjes voor te bereiden. De dag nadien kom je weer samen en werk je met je spelersgroep verder.”

“Bij een club werken, is totaal anders dan bij de nationale ploeg. Het enige dat de gelijkenis doorstaat, is dat je een wedstrijd moet spelen en die moet zien te winnen.”

“Bij de nationale ploeg heb je ook wel enkele dagen de tijd om een match voor te bereiden, maar na de wedstrijd gaat iedereen naar huis. Je weet zelfs niet of je alle spelers snel gaat terugzien, want de volgende keer dat er een wedstrijd is, kan de selectie er naargelang de omstandigheden anders uitzien. Terwijl je bij een club aan het seizoen begint met een vaste kern en weet wat je te doen staat.”

Vriendschap

“Een heikel thema in de voetballerswereld is vriendschap. Of dat bestaat? Dat hangt er vanaf waarop je je baseert. Je leert natuurlijk mensen kennen en je werkt dagelijks met hen. Dat schept een band. Je leert elkaar goed kennen, maar wel vanuit de context van je beroep. Dat is slechts één aspect. Bovendien gaat het er in het voetbal vluchtig aan toe. Spelers vertrekken en trainers worden ontslagen. Dat speelt een belangrijke rol. Voor mij is vriendschap iets dat veel dieper gaat.”

Dit was deel twee van een monoloog. Klik hier voor het eerste deel.