Het rapport van de Anderlecht-spelers: vier grote onderscheidingen

Grote onderscheiding

Chancel Mbemba: Dé ontdekking van het seizoen. De Congolees kon op enkele jeugdzondes betrapt worden, maar dat woog niet op tegen de dominantie die hij tentoon spreidde in de soms wankele paars-witte verdediging. De timide jongeling speelde een heel constant seizoen en zorgt ook - als het nodig is - voor de nodige aanvallende dreiging met zijn veerkracht en rushes.

Anthony Vanden Borre: In het begin van het seizoen was er nog geen sprake van Vanden Borre. Conditionele achterstand, te zwaar nog en niet in vorm. Door de blessure van Guillaume Gillet moest Van den Brom naar hem teruggrijpen en het vervolg is bekend. Het voormalige enfant terrible (met de nadruk op voormalig) speelde ijzersterk en verdiende zelfs een plaatsje voor het vliegtuig naar Brazilië.

Silvio Proto: Zolang Proto bij Anderlecht zit, zal er niemand anders in de goal komen te staan. Proto is incontournable en verdiende ook dit seizoen weer punten voor zijn ploeg. In de play-offs hijste hij zijn niveau zelfs nog naar een hoger verdiep. Terwijl alle andere doelmannen wel één of ander foutje lieten noteren, kunnen wij er ons alvast geen herinneren van Proto. U?

Andy Najar: De tweede ontdekking van de Brusselaars. Na de doortocht van vorige Hondurezen werd er eerst wat smalend gedaan over Andy Najar, maar al na zijn eerste basisplaats (op Genk en als rechtsachter) waren de twijfelaars al overtuigd. Najar is een machine die kan blijven lopen en over een heel goeie techniek beschikt. Anderlecht bond hem gauw langer aan zich, want op het WK kan hij zich nog meer in de kijker spelen.

Onderscheiding

Youri Tielemans: Eerlijk? We twijfelden: grote of gewone onderscheiding. Maar Tielemans speelde niet heel het seizoen en met zijn jeugdigheid zaten er nog ups en downs in. Maar sinds hij met Kouyate op het middenveld staat, zijn er amper nog laagtes. In de play-offs verdeelt hij het spel zoals Zetterberg het deed in zijn beste jaren. Ook zijn vrije trappen en hoekschoppen worden steeds beter. En we zien hem minstens nog aan het werk tot hij zijn diploma heeft. Oef!

Cheikhou Kouyate: De Senegalees kende onder Van den Brom zijn minste periode in vier jaar, maar herpakte zich sensationeel. Onder Hasi staat hij op het middenveld en zorgde hij eindelijk voor het evenwicht in de ploeg. Van een box-to-box gesproken, want hij legt enorme afstanden af. Spijtig dat zijn scorend vermogen zowat nihil is, maar als hij dat ook nog kon, zat hij nu al lang bij een Europese topclub.

Geslaagd 

Aleksandar Mitrovic: Kreeg veel kritiek dit seizoen, maar de 19-jarige Serviër scoorde genoeg belangrijke doelpunten. Om als buitenlander uit een heel andere cultuur dit al te brengen, is sterk. Zijn missers tegen Zulte Waregem en Genk vallen daarbij in het niet. Mitrovic zal volgend seizoen nog beter zijn en heeft dit seizoen al krediet verdiend.

Olivier Deschacht: Tot spijt van wie het benijdt, maar Deschacht staat nog steeds in de basis en speelde een goed seizoen. Zijn kritikasters zijn veel talrijker dan zijn aanhangers, maar Deschacht staat er nu eenmaal altijd en doet het goed. Punt! En tegenwoordig begint hij ook uit te pakken met een sporadische goal en redelijk wat assists.

Dennis Praet: Zat ook een tijdje op de bank tot hij door Van den Brom naar links gestuurd werd. Daar verliest hij veel van zijn aanvallende kwaliteiten, maar de net 20-jarige middenvelder weet nu ook wat werken is en daar zal hij nog veel uithalen voor de rest van zijn carrière. 

Gohi Bi Cyriac: Cyriac moest lang wachten op zijn kans, maar stond vast in het elftal in de laatste rechte lijn. Veel scoren deed hij niet, maar hij was ongelooflijk nuttig als bliksemafleider voor de middenvelders en Mitrovic. We zagen ook al flitsen van zijn Standard-periode.

Massimo Bruno: Bruno had ook heel wat ups en downs, maar liet zich positief opmerken in de play-offs. Tegen Club kende hij een heel sterke invalbeurt en dwong Meunier tot een own goal. Genk legde hij bijna eigenhandig over zijn knie. En ook in het seizoensbegin was hij sterk. Bruno is voor Hasi nog steeds een basisspeler.

Thomas Kaminski: Kwam niet zoveel in actie, maar stond er op het moment dat Proto geblesseerd was. Kaminski is ongelukkig op de bank, maar heeft de pech dat Proto gewoon niet uit de ploeg te spelen is. Intrinsiek één van de betere doelmannen in België, die volgend seizoen waarschijnlijk wordt uitgeleend.

Bram Nuytinck: Wat moet je zeggen over het seizoen van Bram Nuytinck? Hij vocht terug na een mentaal heel moeilijke periode waarbij hij maanden op de bank belandde. In de play-offs stond hij er terug en vormde een onverzettelijk duo met Mbemba.

Frank Acheampong: Ook moeilijk, want de Ghanees speelde een heel goed seizoensbegin, maar deemsterde - mede door blessures - daarna weg. Hij werd de laatste weken vooral gebruikt als frisse troef in de slotfase en met zijn snelheid is hij nog steeds een belangrijk wapen.

Gedelibereerd

Guillaume Gillet: Gillet moest één van de aandrijvers worden dit seizoen, maar slaagde er nooit in zijn ploeg op sleeptouw te nemen. Hem afrekenen op het minder presteren van de hele ploeg doen we echter niet. Gillet is meer een man voor de rechterkant en speelde in een verdedigende rol tegen zijn natuur in. 

Sacha Kljestan: Hetzelfde geldt voor de Amerikaan. Al heeft die gewoon niet de technische kwaliteiten om een middenveld te dragen. Een nuttige speler en bijna onmisbaar gewaand begin dit seizoen, maar Kljestan mag deze zomer uitkijken naar een andere club.

David Pollet: De wintertransfer kon zich voorlopig nog niet doorzetten. Pollet moet nog wat wennen aan het spel van Anderlecht. Bij Charleroi was er weinig druk en werd hij steeds in de ruimte aangespeeld. In Brussel gelden er andere wetten. Hij zal deze zomer wel hard moeten werken aan zijn balaanname.

Fabrice N'Sakala: Speelde toch nog een respectabele 1317 minuten, maar kwam er op het einde amper nog aan te pas. Verloor de concurrentiestrijd van Olivier Deschacht en als linksmidden komt hij niet tot zijn recht.

Gebuisd

Luka Milivojevic: De Serviër werd met grote trom binnengehaald, maar kon nooit overtuigen. Te braaf voor het Belgische voetbal. Hij moet ook harder worden in de duels en van zijn afstandsschot hebben we ook nog niet veel gezien.

Demy de Zeeuw: De Zeeuw lijkt een vergane glorie. Hij haalde nooit zijn niveau van zijn topjaren in Nederland en zijn contract werd dan ook logischerwijs niet verlengd.

Ronald Vargas: Na zijn vele blessures kon ook hij nooit meer op het voorplan treden. Voor de positie van Vargas had Anderlecht te veel eigen jeugd in huis en de Venezolaan zal straks ook zijn tenten elders opslagen.

Geen beoordelingen (te weinig gespeeld):

Samuel Armenteros

Davy Roef

Jordan Lukaku

Matias Suarez