Weiler praat voor het eerst openhartig: "Er was een reden dat de club minder succesvol was voor ik hier aankwam"

Anderlecht werd kampioen en Weiler haalde zijn slag thuis. Maar hij geeft toe dat hij nog nooit zo'n moeilijk seizoen kende. "Ik heb nooit aan opstappen gedacht. Nooit. Maar stel nu dat Anderlecht tweede was geworden op een punt van pakweg Brugge. Wat was jullie oordeel dan geweest?", vraagt hij zich af in Het Nieuwsblad.

"Dat ik er niks van gebakken had? Terwijl ik exact hetzelfde werk zou hebben gedaan als nu we toch kampioen zijn geworden. Bizar. Tegen mijn vrouw zei ik nochtans van in het begin dat Anderlecht de titel kon pakken als iedereen me mijn werk liet doen, maar na twee maanden werd er al een geweer op mij gericht. Ik begreep jullie kritiek op mij niet. Echt niet."

Weiler trof bij Anderlecht een kleine puinhoop aan. "Kijk, als iemand een huis koopt met wankele muren en een gammel dak dan heb je tijd nodig omdat te renoveren. Dan ga je tegen de koper na twee maanden toch ook niet zeggen dat zijn huis op niks trekt? Neen, je moet je afvragen waarom het huis in zo'n slechte staat was. Dat gold ook voor Anderlecht."

Weiler gaat ook dieper in op de problemen die hij kende. "Er was een reden waarom de club minder succesvol was toen ik hier arriveerde. Sommige spelers waren gewoon niet sterk of niet goed genoeg. Daarom begon ik aan een heropbouw, maar onderweg verloor ik nog goeie voetballers als Defour, Praet en Sylla."

"Bovendien moesten we ons eind juli al kwalificeren voor de Champions League tegen het Russische Rostov. Ik belde naar mijn vriend Murat Yakin, trainer van Spartak Moskou, en die zei: Nondedju, tegen Rostov raakten wij geen bal. Maar in België was de ­teneur: Als Anderlecht Rostov niet uitschakelt... pff. Raar."