Een oude klassieker

Beide ploegen hadden nood aan de drie punten. Vålerenga werd vorige week uiteschakeld in de Europe League door POAK. Het won weliswaar de terugwedstrijd maar het was niet voldoende om verder te gaan. Daarna volgde er een thriller van formaat in de Beker. Vålerenga won met 4-3 van Tromsø en mocht door naar de halve finale waar Molde wacht. Lillestrøm vecht al van dag een in de competitie voor de punten, de ploeg verkeert al van in de beginfase in de gevarenzone.

Beide ploegen kunnen verzachtende omstandigheden inroepen voor het niet prestere maar de match van het seizoen, die moet gewoon gewonnen worden, dat is althans de mening van de fans.

Het was een wedstrijd waarin vele duels werden uitgevochten, geen verfijnd voetbal en veel lange ballen. Er vielen kansen aan beide kanten maar steeds stond er een doelman of het doelhout in de weg. In de 87e minuut kopte de aanvoerder, Frode Kippe, de bal na een hoekschop voorbij een kansloze Perkins in het doel van Vålerenga. De match zelf had de draagkracht van een derby en het stadion ontplofte na de goal. Het was echter de enige keer dat er wat animo te bespeuren viel. De sfeer ontbrak eigenlijk in de tribunes.

Tijdens mijn jaren als voetballer hier genoot ik van de sfeer tijdens zulke wedstrijden. Heerlijk gewoon, een vol stadion gevuld met grote vlaggen en van die grote doeken die werden uitgerold over de hoofden van het publiek met tekeningen en slogans op. En natuurlijk de supporters die luid zingend hun favoriete ploeg aanmoedigden. Het moment waarop je als voetballer de spelerstunnel uitkomt en het veld betreedt en dan begeleidt wordt door een horde zingende fans, daar kwamen de haartjes op mijn arm van recht. De adrenaline begint dan al te stromen, dat zijn de matchen waar elke voetballer het voor doet. De fans overbelasten negentig minuten lang hun stembanden, meestal was het zelfs zo erg dat ik tijdens de wedstrijd mijn ploeggenoten niet kon verstaan. Ook wij hadden nadien tijdens de interviews last van een schorre keel. 

Is er een verschil tussen derby’s in België en Noorwegen? Die vraag wordt me wel eens gesteld. Op het veld gebeurt er nagenoeg hetzelfde, twee ploegen die elkaar bekampen met de punten en de eer als inzet. Het grote verschil zit hem in wat er op de tribune en rond het stadion gebeurt. Tuurlijk schreeuwen de fans hier in Noorwegen ook haatdragende gezangen naar elkaar, net als in België. Het grote verschil is dat er rond de stadions geen politiemacht te bekennen is. De supporters van beide clubs lopen gewoon door elkaar voor, tijdens en na de match zonder dat er zich incidenten voor doen. Ik kan me dat moeilijk inbeelden bij sommige derby’s in België, bijvoorbeeld bij een match tussen Lierse en KV Mechelen of tussen Club Brugge en Anderlecht.

Ik heb me dikwijls afgevraagd waarom het in Noorwegen wel kan en in België bijvoorbeeld niet. Noorwegen heeft ook jaren geleden te kampen gehad met geweldadig gedrag van supporters en hooligans maar een keiharde wetgeving heeft dat probleem in de kiem gesmoord. Ook de mentaliteit van de Noren is duidelijk anders. Een voorbeeld van die wetgeving is bijvoorbeeld het rijden onder invloed. Dat kan je een fikse boete, een gevangenisstraf en eventueel maanden of zelfs jaren zonder rijbewijs opleveren. Hetzelfde geldt voor te snel rijden. Denk maar aan Ardian Gashi die een tijdje in de gevangenis moest omwille van het feit dat hij te snel reed. Het stemt tot nadenken natuurlijk. De Noorse bevolking leeft ermee en je hoort er niemand over klagen. Ze vinden het zelfs correct dat de overheid die maatregelen neemt.

Zou dit geen voorstel kunnen zijn voor Belgische politici? Zou dit kunnen in Belgie?

Zouden, wij, Belgen het Noorse voorbeeld kunnen volgen? Het zal een enorme inspanning vragen. Maar volgens mij loont het wel degelijk de moeite.

Maar wie met een politiek ambt durft die handschoen op te rapen? Iemand?

Sportieve viking groeten

David Brocken