Seizoensanalyse Lokeren SNW

De heenronde
Lokeren heeft een ontgoochelend seizoen achter de rug nadat het in 2002-2003 3de eindige en zo Europees voetbal behaalde. Meer nog: de Waaslanders zaten lang in de degradatiestrijd verwikkeld. Vooral de slechte start was hier de oorzaak van, want de club haalde slechts één punt uit de eerste zeven wedstrijden. Vooral de 0-6 thuisnederlaag tegen de latere kampioen Anderlecht was bijzonder triest. Het vertrek van Bangoura en Kimoto kon Lokeren intern niet opvangen zoals voorzittter Lambrecht wel gehoopt had.
Toenmalig trainer Paul Put kon lang rekenen op het vertrouwen van de preses, maar de voorzitter ontsloeg uiteindelijk Put toch na een gelijkspel tegen Cercle Brugge.

Op de 11de speeldag nam Franky Van der Elst het roer over en begon spectaculair met een overwinning tegen Club Brugge (2-0). De Burkinees Aristide Bancé vierde toen hoogdagen. Bancé moest enkele weken later evenwel naar het WK voor -20-jarigen zodat het Wase aanvallende compartiment totaal verlamd was. Nederlagen tegen Charleroi en La Louvière waren het gevolg. Ook verdedigend liep alles niet op wieltjes in die periode: Lokeren slikte makkelijk tegendoelpunten, mede door de onbezonnenheid van Conte. Bovendien stonden er in de eerste ronde drie keepers onder de lat: Milojevic (snel in de lappenmand), Van der Jeugt (gebrek aan regelmaat) en Dabanovic (eveneens gebrek aan regelmaat, zijn contract werd later ontbonden), iets wat de coaching niet ten goede komt. Een bijkomend probleem waren de vele geblesseerden zoals Zéré, Katana en Zoundi en het minder presteren van de IJslander, vooral Baldvinsson viel te licht uit in de spits.
De Afrikapolitiek van Lokeren bleek ook niet te werken, want vele Afrikaantjes vielen veel te licht uit. Bekersucces zat er evenmin, want Heusden-Zolder knikkerde de Oost-Vlamingen eruit.

De terugronde
Tijdens de winterstop trok Van der Elst aan de alarmbel. Hij vroeg versterking en kreeg die: De Wilde, Djursic, Geraerts, Renathino en Tailson. Vooral die laatste bleek een uitstekende versterking. Tailson zorgde voor de déclic. De spits die vroeger van club veranderde als van onderbroek (10 clubs in evenveel voetbaljaren) trapte er 10 binnen in 16 wedstrijden. Tailson is balvast, technisch sterk, heeft een goed schot en is bijzonder kopbalsterk. Die kopbalsterkte onderstreepte hij door in Anderlecht-Lokeren met het hoofd te scoren nadat hij eerst de Finse toren Hannu Tihinen aftroefde.De uit Oostenrijk teruggekeerde De Wilde ontpopte zich tot een betrouwbaar, ervaren sluitstuk dat punten won en voor de nodige stabiliteit zorgde. Ook de van Club gehuurde Geraerts bleek op de rechtsachter een goede versterking te zijn, Djursic en Renathino waren dat in mindere mate.

Al die versterkingen konden niet verhinderen dat Lokeren in het Kuipke met 7-3 de boot inging tegen Westerlo. Toch zat er vanaf speeldag 27 een stijgende lijn in de prestaties van de club, zo prijkte Lokeren na de 31ste speeldag zelfs even op de 8ste plaats. Uiteindelijk eindigde Lokeren op een 10de plaats, onder de verwachtingen met andere woorden.

De toekomst
Volgend seizoen moeten de wit-zwarten absoluut beter doen en dat zal wel moeten lukken. De tussentijdse versterkingen zoals De Wilde (die er een jaartje bij doet), Tailson en Geraerts hebben reeds hun meerwaarde bewezen. Kristinsson (34) blijft een klassevoetballer en was ondanks een minder seizoen toch nog goed voor 14 assists en 6 doelpunten. Ook Gretarsson, Vidarsson en De Beule zijn meer dan modale voetballers.
Versterking is op komst, zo zou de Sloveense topschutter Kovacevic zijn opwachting maken. Normaliter moet Lokeren volgend seizoen een rustiger seizoen kennen en met dit elftal in het linkerrijtje meedraaien.