Allsvenskan opnieuw van start in Zweden

 

 

Vorig seizoen werd DjurgÃ¥rden Zweeds landskampioen voor de derde keer in vier jaar tijd. Een mooie prestatie, die niemand hen zou willen ontnemen. Heel het seizoen door brachten zij mooi en efficiënt voetbal. Ze slaagden er zelfs in om voor de tweede maal op rij de Zweedse Beker te winnen. Het mag duidelijk zijn dat DjurgÃ¥rden zichzelf het beste team van het nieuwe millennium mag noemen. Bo Lundquist, de voorzitter van de club, wist te zeggen dat hij een team wil bouwen dat Europese competitie aankan. “Ten laatste tegen 2009 wil ik dat we ons voor de Champions League kunnen kwalificeren”. 
Duidelijke taal dus. Het is dan ook geen verrassing dat de club op zoek ging naar nieuwe sponsors en samenwerkingspartners. Het is ook niet ongegrond dat ze als de grote favoriet voor de titel worden genoemd. Op papier lijken ze de sterkste ploeg in de Allsvenskan te hebben. DjurgÃ¥rden heeft een aantal belangrijke spelers, zoals Tobias Hysén (een tijdje geleden nog in de belangstelling van Standard), spelmaker Daniel Sjölund, Mattias Jonson en aanvoerder Markus Johannsson. 
De club deed ook enkele transfers waarvan veel verwacht wordt zoals de spits Thiago Quirino da Silva (Atletico Mineiro), een jeugd international voor Brazilië.  De verwachtingen zijn ook hoog gespannen waar het verdediger Robert Stolz (van Kalmar FF) betreft. Het verlies van verdediger Fredrik Stenman kan misschien toch een bepaalde rol spelen. De voormalige Franse international Ibrahim Ba heeft de club verlaten, hij kon vorig seizoen nooit echt overtuigen. 
De voorbereiding op het nieuwe seizoen verliep niet altijd naar wens, vooral het grote aantal blessures was een hinderpaal. Gelukkig voor Djurgården is er licht in de duisternis; de meeste spelers keren net op tijd terug uit blessure om de seizoensstart mee te maken. De club uit Stockholm speelde trouwens een deftige Royal League, de Scandinavische Champions League zeg maar, waar u op Voetbalkrant trouwens uitgebreid verslag van kan vinden. Spijtig genoeg gingen ze in de finale ten onder aan het beresterke Noorse Lillestrøm.

 

 

Van de tweede in het klassement van vorig jaar, Göteborg, wordt verwacht dat ze het ook dit jaar moeilijk zullen maken voor DjurgÃ¥rden. Nochtans lijkt het niet zo simpel; spelmaker en publiekslieveling HÃ¥kan Mild is (eindelijk) met pensioen gegaan. Het aantrekken van Thomas Olsson (Malmö FF) en Magnus Kihlberg (Molde FK) moet dit gemis opvangen. Om hun aanvalslinie te versterken hebben ze Ali Gerba en Jonas Wallerstedt aangetrokken. Beide waren heel belangrijke spelers bij hun vorige club, Sundsvall, benieuwd of ze die reputatie bij IFK kunnen waarmaken. Gerba heeft tot nu toe in de voorbereiding niet echt kunnen overtuigen. 
Het zal niet makkelijk worden voor het veelgeplaagde Göteborg dit seizoen. Vorig jaar kregen ze nog de belastingsdienst over de vloer in verband met enige onregelmatigheden over transfers. Dat liet zijn sporen na, Stefan Selakovic, die van SC Heerenveen naar Zweden terugkeerde, en persoonlijk in dit onderzoek betrokken werd, verklaarde vorige week nog “dat hij zich nog altijd niet optimaal voelde na alle turbulentie vorig seizoen”. Nochtans was “Sela” een van de beste spelers bij IFK in de tweede helft van het seizoen. Als IFK de verwikkelingen van vorig seizoen achter zich kan laten, kan het misschien de oude glorie van weleer oproepen.

 

Malmö FF was vorig jaar, op zijn zachtst gezegd, een van de meest teleurstellende ploegen in de Allsvenskan. De kampioenen van 2004 konden nooit echt hun titel verdedigen en eindigden op een teleurstellende vijfde plaats. Daardoor konden ze zich zelfs niet plaatsen voor de Royal League. De voorrondes van de Champions League was helemaal te veel gevraagd; nadat ze nipt de uitschakeling in de eerste ronde vermeden, gingen ze in de tweede ronde ten onder aan het “illustere” Zwitserse FC Thun. Het verlies van hun spits Marcus Rosenberg aan Ajax en het feit dat er geen vervanger werd aangetrokken, zal wel iets te maken hebben met de zwakke tweede helft van vorig seizoen. 

De hamvraag is of Malmö iets heeft geleerd van hun nogal zwakke transferbeleid in het verleden. Het scheelde niet veel of ze waren deze winter hun beste aanvaller Alfonso Alves kwijt geraakt aan SC Heerenveen. Gelukkig voor Malmö ging deze transfer niet door. Het verlies van andere belangrijke spelers zoals de verdediger Joseph Elanga (Brøndby) en middenvelder Jon Inge Høiland kon niet voorkomen worden. Toch is er positief nieuws, Malmö wist Christian Järdler te strikken. Deze speler, die vooral links in de defensie tot zijn recht komt, was voorheen een belangrijke pion in de verdediging bij Helsingborg. Hij verliet Zweden vorig jaar voor een seizoen bij Gençlerbirligi maar voelde zich na de trainerswissel niet meer thuis in het Turkse team. Het feit dat Järdler voor concurrent Malmö tekende viel niet in goede aarde bij Helsingborgfans. Het ging zelfs zover dat hij van voormalige team kameraden bedreigingen ontving. Malmö wist ook de spelmaker van Landskrona, Jon Jönsson, vast te leggen. 
Met deze aanwinsten zou de ploeg uit Zuid-Zweden dus wel aan de slag moeten kunnen. De nieuwe trainer Søren Åkeby (Tom Prahl verliet Malmö en traint nu het Noorse Viking Stavanger), lijkt te opteren voor een 4-3-3 systeem en het wordt ongetwijfeld interessant om te zien hoe de spelers daar op zullen reageren.

 

 

De Outsiders

 

 

Er was maar een nieuwsfeit waarover deze winter in Helsingborg werd gesproken; wonderking Henrik Larsson komt terug naar huis. Dat is niet alleen goed nieuws voor Helsingborg maar ook voor de Zweedse competitie, de Allsvenskan. Een speler met de klasse van Larsson, zijn inzet en ervaring kan een groot verschil maken in de competitie, zelfs al vinden sommigen hem te oud. Het gevaar bestaat er echter in dat “Henke” pas na de zomer, dus na het WK, bij HIF aan de slag gaat en dat de club tot dan zonder hem moet zien te overleven. Daar komt nog bij dat ze een van hun beste speler, Atiba Hutchinson, aan FC Kopenhagen zijn kwijtgeraakt. Ook aanvaller Peter Graulund verliet de club ten voordele van het Deense AGF, dat ondertussen tegen de degradatie vecht. Van McDonald Mariga, een veelbelovende middenvelder, wordt dit seizoen veel verwacht, het wordt interessant of hij deze verwachtingen kan inlossen.

 

 

 

Hammarby was vorig seizoen een van de zwalpende teams. “Bajen” kende een goede reeks maar ook een reeks waarin ze geen enkele overwinning konden komen. Nochtans konden ze een ticket voor de Royal League behalen. In dat tornooi geraakten ze tot in de kwartfinales waar ze de duimen moesten leggen voor de winnaar van vorig jaar, FC Kopenhagen. De trainer Anders Linderoth heeft grote ambitities voor het komende seizoen: “We willen meedraaien in de titelrace”. Het zou wel eens kunnen blijken dat de club daar niet toe in staat is: Hammarby heeft slechts een nieuwe speler aangetrokken (Benny Lekström van Eskede) terwijl een aantal spelers vertrok. De kern is misschien te klein en dat zou hen wel eens parten kunnen spelen gedurende dit seizoen. Ook wordt er getwijfeld aan de capaciteiten van de Linderoth om zijn team naar de top te leiden.

 

 

De transfer van vorig jaar komt op het konto van Elfsborg. Zij trokken immers Anders en Mattias Svensson aan in de zomer. Die euforie liep wat uit de hand wat leidde tot een overambitieuze instelling bij de club waarbij een plaats in de Royal League werd voorop gesteld. Op het einde van het seizoen bleek dat de club daar niet in zou slagen en dat de Svenssons de torenhoge verwachtingen niet konden inlossen, spits Mattias Svensson vond de juiste vorm veel te laat in het seizoen en spelmaker Anders Svensson had af te rekenen met verschillende blessures.

Dit seizoen zou het beter moeten gaan voor Elfsborg daar de euforie en de daaruit volgende te hoge verwachtingen verdwenen zijn en het team (en de Svenssons) zonder die belastende druk kunnen spelen. Bovendien bracht de club Stefan Ishizaki erbij. De voormalige AIK speler werd vorig seizoen door VÃ¥lerenga gekocht waar hij nooit een basisplaats kon bemachtigen. Ishizaki wou eigenlijk terug naar AIK, maar de club uit Stockholm voelde daar niet veel voor. Het is nu aan dit jonge talent om te bewijzen dat zowal AIK als VÃ¥lerenga verkeerd waren in hun oordeel. Als hij daarin slaagt (wat niet onwaarschijnlijk is) kan Elfsborg aan hem nog veel plezier beleven. 
Met het vertrek van Hasse Bergren (naar Häcken) verloor het een goede spits maar Joakim Sjöhage liet vorig jaar al zien dat hij een verdienstelijk alternatief kan bieden. Het mag verwacht worden dat Elfsborg een moeilijke tegenstander wordt voor alle team, vooral tijdens thuiswedstrijden op hun kunstgrasveld.

 

De middenmotors

 

Vorig jaar was een geweldig seizoen voor Kalmar, waarin ze derde eindigde na DjurgÃ¥rden en Göteborg. Vooral op het defensieve vlak was hun optreden heel indrukwekkend: Kalmar kreeg het minste aantal goals tegen. Dit wil echter nog niet zeggen dat Kalmar een topteam is en het zal bijna onmogelijk zijn om de goede prestaties van vorig seizoen te evenaren. Kalmar realiseerde geen grote transfers terwijl ze toch een belangrijke spits, Dede Anderson, kwijt raakten aan het Noorse Aalesunds FK. Ook middenvelder Svante Samuelsson, die zijn actieve voetbalcarrière beëindigde en verdediger Robert Stoltz, die naar DjurgÃ¥rden trok zijn een verlies voor de club. 

In de Royal League liet Kalmar ook geen al te grote indruk na, zij eindigden laatst in hun groep met slechts een overwinning, op FC Kopenhagen. Het team zal Intertoto spelen dit seizoen en het valt nog te bezien hoe dit hun prestaties in de Allsvenskan zal beïnvloeden. Trainer Nanne Bergstrand rekent vooral op de ervaring van spelers zoals Patric Rösengren (centrale verdediger), Fredrik Rydström (defensieve middenvelder) en Mikael Blombert (defensieve middenvelder) om nogmaals een geweldig seizoen neer te zetten.

 

Häcken keerde vorig jaar terug in hoogste klasse en kende een relatief goed seizoen waarin het mooi en offensief voetbal bracht en zelfs even in de race was voor een Royal League ticket. Een zwakkere moment tegen het einde van het seizoen zorgde ervoor de het team enkele plaatsen terugviel en uiteindelijk op een achtste plaats eindigde. Het zal niet makkelijk zijn voor de ploeg uit Göteborg om het dit seizoen beter te doen hoewel degradatie er ook niet direct zal inzitten. 

Met het aantrekken van Hasse Bergren van Elfsborg zouden ze een goede vervanger moeten hebben voor Dulee Johnsen die naar AIK vertrok. Een belangrijke vraag is hoe het team het zal doen zonder de spits Dioh Williams. Ook die andere “enfant terrible”, voormalig Deens international Stig Tøfting verliet de club. Hoe het team dit zal opvangen zal vooral afhangen van de prestaties van het centrale verdedigersduo Teddy Lucic en Jimmy Dixon, zij zullen zoveel mogelijk goals moeten voorkomen. Over het algemeen kan men stellen dat Häcken een kleine kern heeft en dat iedere blessure een serieuze impact op de groep kan hebben.

Na een jaar in de Superettan, de tweede klasse, is de voormalige landskampioen teruggekeerd naar waar ze thuishoren: de Allsvenskan. Het kwam dan ook niet als een verrassing dat ze in tweede met veel gemak op de eerste plaats eindigden met liefst elf punten verschil met de nummer twee, Östers. 

Slechts weinigen verwachten dat AIK terug in de degradatiezone zal terecht komen en de ambitieuze coach van de club, Rikard Norling heeft een plaats in de top 4 als doel gesteld. Maar het lijkt er niet direct op dat AIK onmiddellijk terug zijn plaats bij de Zweedse top zal innemen zelfs al kunnen ze op een aantal kwaliteitsvolle spelers terug vallen. Centrale middenvelder Derek Boateng is een meer dan verdienstelijk speler en liet vorig jaar eindelijk zien wat hij in zijn mars heeft, nadat hij het jaar ervoor wat aanpassingsmoeilijkheden ondervond. Er wordt van hem verwacht dat hij dit jaar als de motor van de ploeg zal fungeren.
Ook keeper Daniel Örlund bleek vorig jaar al een belangrijke pion in het team te zijn. De club wist enkele belangrijke transfers te realizeren. Zo kwam spits Bernt Hulsker over van de Noorse landskampioen Vålerenga en Häckens wispelturige maar belangrijke aanvallende middenvelder Dulee Johnson verkaste naar AIK. De meest opvallende transfer was echter het aantrekken van Johan Mjällby, de voormalige Zweedse international. De verdediger zat, nadat hij het Spaanse Levante verliet, zonder club. Hij zou, met zijn ervaring, wel eens heel nuttig kunnen blijken voor AIK, zelfs als sommigen aan hem twijfelen omwille van zijn leeftijd. Met deze spelers zou AIK goed gewapend moeten zijn om een plaatsje in het midden van de tabel te veroveren.

 

Vorig jaar wist Örgryte zich te herpakken nadat ze twee jaar op rij nipt aan de degradatie wisten te ontsnappen. Gedurende korte tijd stonden ze zelfs in de hogere regionen van de Allsvenskan en zag het er naar uit dat ze de revelatie van het seizoen zouden worden. Dat was echter niet zo, net zoals bij Häcken kenden ze een terugval die hen in het midden van de tabel deed belanden. 
De revival is voor een deel te danken aan hun coach, Zoran Lukic. Hij stelt nu een plaats in de top 4 als doel. Financieel gaat het niet goed met de club en dat zou op de prestaties van het team kunnen wegen. Het is in dat opzicht ook niet verwonderlijk dat Örgryte niet erg bedrijvig was op de transfermarkt en dat ze enkele spelers moesten laten gaan, waaronder middenvelder Johan Gudmundsson en verdediger Edwin Phiri. De hoop van de club is nu gevestigd op de spits Ailton Almeida maar ze beschikken niet over nog een speler van zijn klasse, iemand die het spel op zijn eentje kan bepalen. Als gevolg daarvan is de tweede belangrijke speler voor de club doelman Dick Last. Veel zal afhangen van hoe het de club op financieel vlak vergaat. Als ze nog meer spelers moeten verkopen (waaronder sterspeler Ailton) dan zou dat wel eens fataal kunnen zijn voor Örgryte.

 

 

Iedereen dacht vorig jaar dat de nieuwkomer Gefle direct terug naar tweede klasse zou zakken, maar de club wist,zij het op het nippertje, aan dat lot te ontsnappen. Ook dit jaar staan ze weer op de lijst van de degradatiekandidaten. Hoewel ze het beter deden dan verwacht vorig jaar bleek toch duidelijk dat de club niet de capaciteiten heeft om een langdurig verblijf in de Allsvenskan veilig te stellen. Geen enkele van de gedane transfers lijkt dit te kunnen veranderen, afgezien misschien van middenvelder René Makondele die bij DjurgÃ¥rden werd weggehaald. Het is daarom lang niet zeker dat Gefle nogmaals aan degradatie kan ontsnappen.

 

Het klinkt misschien onverwacht maar de nummer twee van 2004 staat bij op de lijst van de degradatiekandidaten. Vorig jaar ondervond de club aan den lijve wat het betekent als je belangrijke spelers laat gaan, zoals Touma en Rosenberg, en dat verlies niet compenseert met nieuwe spelers. Ze vochten lange tijd tegen de dreiging van de degradatie en slechts in allerlaatste instantie konden ze zich van behoud in eerste verzekeren. 

Het ziet er echter niet naar uit dat ze een les uit het verleden getrokken hebben; niet alleen verloor het de voor hen belangrijke spits Yaw Preka maar ook de topscorer van de Allsvenskan en de voor hen meest belangrijke speler Gunnar Heidar Thorvaldsson. Hij verhuist naar het Duitse Hannover 96. Het is nog niet duidelijk op wie Halmstad rekent om dit spitsenduo te vervangen. Veel wordt verwacht van Magnus Arvidsson, de 33-jarige aanvaller die overkwam van Hansa Rostock. Tevens wordt gefluisterd dat de sleutelspeler op het middenveld, Dusan Djuric, de laatste tijd een wat ongemotiveerde indruk maakt en misschien (eindelijk) zijn kans in het buitenland wil wagen. Dit zijn allemaal tekenen aan de wand voor Halmstad dat op zijn hoede zal moeten zijn wil het degradatie vermijden.

 

Östers eindigde vorig jaar als tweede in de Superettan, na AIK. Het team uit Växjö deed dat vooral door offensief voetbal te brengen. Toch wordt eraan getwijfeld of het team deze speelstijl zal kunnen handhaven in de Allsvenskan. Bovendien is de spelerskern redelijk klein zodat iedere blessure wel eens fataal zou kunnen zijn. Vooral spelmaker Helgi Daniélsson moet blessurevrij zien te blijven. Ondanks hun degelijk offensief compartiment zal Östers het niet makkelijk hebben om te overleven in de eerste klasse wat ook al te merken was aan hun niet echt indrukwekkende prestaties tijdens de voorbereiding op het nieuwe seizoen.

 

Net zoals die andere nieuwkomer, Östers, zal GAIS het moeilijk hebben om in eerste te blijven. Zij missen simpelweg de kwaliteit en kwantitieit in het team om voor een plaats in de middenmoot in aanmerking te komen. Hun trainer, Ronald Nilsson die zijn spelerscarrière vorig jaar stopzette, wordt alom hoog ingeschat. Middenvelder Tomas Rosenkvist is een van de weinige spelers die zich met zijn collega’s uit de Allsvenskan kan meten. James Keene (die van Portsmouth) overkwam wordt gezien als een goede vervanger voor sterspits Wilton Figureido die naar AIK trok. Dit alles zal misschien toch niet genoeg zijn om in eerste te kunnen overleven.