Column Speeldag 19: Aanvallen

Van de achttien ploegen in de hoogste voetbalklasse konden er acht niet scoren. Dat is bijna de helft. Attractief voetbal? Yeah right. Niet dus. Ligt het niveau van de verdedigers te hoog in België? Of zijn de aanvallers gewoon te slecht? Wij opteren voor de tweede stelling. Amper twintig doelpunten in negen wedstrijden. Van die twintig doelpunten werden er maar elf gescoord door aanvallers, waarbij Barda, Vleminkx en Foley er elk twee tegen de netten prikten. Dat wil dus zeggen dat er maar acht aanvallers uit achttien ploegen een doelpunt gemaakt hebben deze speeldag. Aanvallen volgende keer zouden we durven zeggen.

Maar hebt u gezien HOE de aanvallers hun kansen verkwanselen? Wie heeft niet geweend van het lachen (of ellende) bij het aanzien van Akin, Sterchele, Tambwé, Théréau, Custovic en Dosunmu? Vooral deze laatste spande de kroon op zaterdagavond. Wie zit er nu te wachten op een troosteloze Sint-Truiden - Moeskroen? Neen, dan liever de 3-3 in Genk-Gent. Een 0-0 hoeft niet altijd saai te zijn, het grootste deel van Lokeren-Anderlecht was echt wel het bekijken waard. Doelpunten waren het enige dat ontbrak. Bij Anderlecht geven ze zich vanaf vandaag nog vier dagen om een goede aanvaller te zoeken. Dit begrijpen we niet helemaal. Waarvoor werd Vlcek dan aangetrokken? Hij was toch dé man die meteen inzetbaar was en die doelpunten kon maken? De Tsjech kreeg gisteren een ruim half uur om te bewijzen dat hij de heropstanding van Anderlecht zou kunnen inzetten. Maar ook dat bleek meer hopen dan werkelijkheid. Nu ja, een speler beoordelen op een half uur zou ook iets teveel van het goede zijn, maar ons gaf hij niet de indruk de speler te zijn waarvoor hij werd gehouden.

Eigenlijk kunnen we dat ook zeggen van François Sterchele. Met grote trom binnengehaald in Brugge, nadat hij half België en Nederland voor de gek had gehouden. Balans na 19 speeldagen: amper vijf doelpunten. Bovendien heeft hij, behalve tegen Genk, alles gespeeld. Maar daar zal minder over geklaagd worden omdat Club op die leidersplaats staat, ook al kostte Sterchele toch een fortuin. Dat blauw-zwart vandaag nog op die leidersplaats staat mag stilaan een wonder genoemd worden. Met een 'normale' Dosunmu was die leidersplaats nu weg en was het achtervolgen op Standard. De rol van Stijnen vinden wij dan weer overschat. In normale omstandigheden heeft hij zelfs geen kans meer om de bal te pakken. Dosunmu schoot telkens als een kleuter de bal recht op Stijnen of ernaast, daar hoefde hij niet eens iets voor te doen.

Ook Dender mocht op een heus cadeau rekenen. De own-goal van Oliseh zag er op zijn zachtst gezegd knullig uit. Net zoals de actie van Daniël Zitka gisteren die Tambwe op de blote knieën mag bedanken. Een onzekere Zitka, het beeld alleen al vatte perfect het seizoen van Anderlecht samen.