31 matchen in 31 dagen: Auf Schalke!

Auf Schalke zijn is wat bijzonders. Zeker nu ze zo’n slecht seizoen meemaken in de competitie maar het zo goed doen in de Champions League. De echte spanning is er vanaf, maar dat maakt de wedstrijd niet minder mooi. Ik heb een perskaart kunnen regelen voor vandaag, dus zie de wedstrijd achter de schermen.

Het begint met een grote maaltijd. Alle journalisten krijgen aardappelen, groenten en vlees in de persruimte. Niet verkeerd, behoorlijk goed eten. Het populairst? Het toetje van Kuchen, dat je hier in Duitsland krijgt. Er zijn vooral veel Japanners als pers, die komen voor… van Inter en voor … van Schalke04. Bijzonder, twee Japanners in de kwartfinale van de Champions League!

Ik klim omhoog op de tribune. De fans zitten er al een uur, ik kom zoals het ‘echte journalisten betaamt’, na het eten en vijftien minuten voor de aftrap naar de tribune. Ik klap mijn laptop open. Niet dat ik ga schrijven, maar het staat goed. Zeker omdat iedereen het hier doet. Ik gun het stopcontact aan mijn ‘collega’ van de Franse persdienst AFP. Vooruit dan maar.

Ook al zit ik op de perstribune, ik hou ervan om een beetje mee te leven met de wedstrijd. Het maakt me niet uit wie scoort of wie de kans mist, maar een goede actie krijgt van mij gewoon applaus. Zoals Raul, die regelmatig applaus krijgt van me. Lekker doelpunt hoor. In de rust ren ik naar beneden. In het mediacentrum heb ik gratis Wifi. Ik plaats een tweet (@31matches) en ren weer naar boven. Mooi op tijd voor de tweede helft.

Na afloop ben ik blij dat ik niet met een deadline aan het werk ben. De journalisten moeten wachten en wachten in de mixed zone om daarna te vechten en te vechten voor een simpele quote van een speler. Ik vind het leuker om te kijken. Ik zie Raul langslopen, Marco Materazzi. Een mooie afwisseling zo bij mijn 31matches, om het een keer vanaf de perstribune mee te maken. Maar vanavond zit ik gewoon weer op de tribune. Ook leuk… in de Europa League bij PSV. Eventjes rust in mijn eigen land.