KFC Diest, een eeuweling die herleeft

De eerste echte voetbalploeg van Diest is ontstaan in 1905. Vier jaar later kwam de officiële aansluiting bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond. In 1946 werd het Warandestadion aangelegd.

F.C. Diest kende zijn hoogtepunten in de jaren zestig en zeventig waarin het negen seizoenen verbleef in eerste klasse. In 1964 speelde de club de finale van de Beker van België.

In de jaren negentig bereikte de club een absoluut dieptepunt. Precies 35 jaar na de laatste kampioenstitel voor promotie naar eerste klasse, kwamen de oud-spelers samen om te bekijken hoe Diest kon gered worden.

Marcel Van Dingenen werd aangesteld om de lijnen uit te tekenen en in 2006 maakte de club uit Diest een herstart. Niet zonder succes: de jeugdopleiding wordt nu serieuzer genomen en het aantal supporters groeit. Dure aankopen horen niet langer meer thuis bij de spelerskern.

Wit-zwart speelde dit seizoen in eerste provinciale en eindigde vierde. In 2009 werd de club met lengten voorsprong kampioen, het won 28 van de dertig wedstrijden en verloor geen enkele keer.

Wederopstanding
Naast voortrekker Marcel Van Dingenen was Jos Heyligen ook betrokken bij de wederopstanding. De trainer is een oude bekende bij de club. “Ik ben bij Diest gekomen als jonge speler van 15 jaar. Ik kwam over van een klein ploegje uit de buurt en ben hier mijn voetbalcarrière gestart. Op mijn 19de maakte ik mijn debuut in de eerste ploeg. Nadien ben ik wel vertrokken, maar Diest is mijn eerste liefde. Ik heb altijd goede herinneringen gehad aan de ploeg en zou het dan ook jammer hebben gevonden als de club was verdwenen”, vertelt Heyligen over zijn periode bij Diest.

De Brabander was nauw betrokken bij de redding van de club. De club had financiële problemen en was op sterven na dood.“Het belangrijkste was dat we het financiële probleem aanpakten. We moesten ervoor zorgen dat we konden voldoen aan de financiële eisen van de Koninklijke Belgische Voetbalbond zodat we in de hoogst mogelijke reeks konden heropstarten”, vertelt de trainer van Diest over de redding. “Dat is gelukt en we mochten opnieuw beginnen in derde provinciale in plaats van vierde provinciale.”

“Na de redding van Diest werd ik lid van de beheerraad. Ik kwam vrij als trainer en de raad vroeg mij of ik geen trainer wou worden. Ik heb ingestemd, maar als ze mij dat toen niet hadden gevraagd, was het trainerschap een afgesloten hoofdstuk geweest voor mij”, verklaart de ex-trainer van onder andere KRC Genk, Westerlo en SK Lommel.

De club wil nu hogerop, maar niet ten koste van alles. “Enerzijds moeten we financieel gezond blijven, want we wensen niet meer mee te maken wat er in het verleden is gebeurd. Anderzijds wil Diest sportieve vooruitgang blijven boeken. Dat lukt de laatste jaren aardig. De ploeg zorgt ook voor offensief voetbal dat de supporter aanspreekt. Daar hebben we de spelers voor en dergelijke spelers zoeken we ook. Het is wel een moeilijke evenwichtsoefening tussen de sportieve vooruitgang en de financiële gezondheid van de club, maar een zeer belangrijke oefening.”

Het doel van de club is om volgend jaar in de nationale reeksen te spelen. Met de eindronde in het verschiet, kan dit wel eens werkelijkheid worden. “We zijn ambitieus, we waren ambitieus en we blijven ambitieus. We willen niet zomaar in de middenmoot blijven hangen. Dat is het niet. We willen zo goed mogelijk doen, maar we moeten binnen de mogelijkheden van de club blijven”, aldus Heyligen.

“We spelen dit jaar de eindronde in eerste provinciale. Als we die winnen, spelen we volgend seizoen in vierde nationale. Lukt het niet, dan proberen we het volgend jaar opnieuw. Elk jaar willen we de ploeg versterken, verstevigen en beter maken om op die manier in het nationaal voetbal terecht te komen.”

Fans
De club kan nog steeds rekenen op een serieuze achterban, maar niet iedere supporter ziet de stap naar de nationale reeksen nu al zitten. Kris De Wandelaer is sinds de jaren zeventig een trouwe supporter van de club, maar heeft zijn twijfels bij een eventuele promotie.

"Momenteel is de club aan het herleven. De voorbije jaren zijn we opgeklommen tot eerste provinciale en we spelen eindronde om te promoveren naar bevordering. We hebben nu een slim bestuur, die de voetjes op de grond houden. Als ze de kans krijgen om te stijgen, moeten ze die nemen. Maar ik ben van mening dat nog een jaartje in eerste provinciale niet slecht is.”

De Wandelaer bezocht het Warandestadion voor het eerst als kleine jongen. “Ik ben voor het eerst gaan kijken in de jaren zeventig samen met mijn vader. Ik speelde zelf voetbal en mijn papa nam mij mee naar een wedstrijd, Diest speelde toen in eerste klasse. Sindsdien ben ik blijven teruggaan."

Toen de club in slechte papieren kwam, haakten sommige supporters af. “Toen de club op korte tijd zakte van derde nationale naar derde provinciale ben ik even gestopt met supporteren. De reden hiervoor was dat de club haar beloften niet nakwam tegenover ons. Nu hebben we terug een goed bestuur, dat bestaat uit ex-spelers uit de glorieperiode", verklaart Kris.

Diest speelt haar thuiswedstrijden nog steeds in het Warandestadion.  Iedereen die in nauw verband staat met de club is lovend over het stadion. "De accommodatie en het terrein is nog altijd tip top in orde.”

Bruno Versavel
Bruno Versavel startte zijn voetbalcarrière bij KFC Diest. Na omwentelingen bij KV Mechelen, RSC Anderlecht en enkele buitenlandse clubs speelt de ex-Rode Duivel nu opnieuw bij Diest en was hij betrokken bij de redding van de ploeg.

Samen met trainer Heyligen maakte hij deel uit van de groep oud-spelers die ervoor zorgde dat Diest bleef bestaan: “Na de redding moesten we opnieuw beginnen. Vroeger was Diest een grote ploeg met veel supporters. De ploeg heeft veel tegenslag gehad en nu doen we het rustig aan. Een vergelijking maken met vroeger is dus moeilijk.”

“Diest hoort volgens mij thuis in het nationaal voetbal, zeker met de aanhang die wij hebben. Bij Diest komen er elke thuiswedstrijd 700 à 1000 supporters naar de match kijken.

Diest komt dit seizoen uit in de eindronde van eerste provinciale Brabant. De ploeg kan de promotie nog afdwingen naar vierde nationale: “We zullen zien in welke poule we belanden in de play-offs. We gaan sowieso alles geven, Diest speelt elke wedstrijd om te winnen.”

Versavel speelt volgend seizoen normaal gezien zijn laatste seizoen: “Ze hebben mij gevraagd om er nog een jaartje bij te doen. Ik word wel een dagje ouder, maar zolang ik blessurevrij blijf, doe ik voort. Ik heb altijd gezegd: “Als ze een betere vinden dan mij, dan stop ik.”

"Anderlecht had het hier altijd moeilijk"
Jan Dillisen was tussen 1973 en 1981 acht seizoen actief bij de Brabanders en maakte de laatste jaren in eerste klasse mee. Diest stond in die tijd te boek als een goede eersteklasser en dat beaamde de linksachter."Het was een zeer gezellige club met zeer veel supporters. Ik weet nog dat Anderlecht het altijd moeilijk had tegen ons."

En er waren nog hoogtepunten. "We speelden oefenwedstrijden tegen PSV en West Bromwich. In die tijd waren dat niet de minste ploegen. Ook de oefenwedstrijd op de Heizel tegen België blijft in mijn geheugen gegrift", vertelt Dilissen.

In een voetbalcarrière zijn er uiteraard ook teleurstellingen. " In mijn eerste seizoen op het hoogste niveau kreeg ik een rode kaart en was ik zes wedstrijden geschorst. Ik kwam pas uit derde en had enorm schrik om mijn plaats te verliezen. Maar die vrees was onterecht. Na mijn schorsing werd ik meteen in de ploeg gedropt."

Dillisen is momenteel hulptrainer bij vierdeklasser FC Herk, maar volgt zijn oude club nog. "Ik lees de uitslagen in de krant en af en toe pik ik een wedstrijd mee. Ze kunnen nog promoveren naar bevordering en dat zou mooi zijn voor de club en voor de supporters