WK-dagboek 9 heeft het allemaal: Rellen, bosbranden en wilde Chilenen

Cédric De Volder in Belo Horizonte, Rio de Janeiro én Sao Paulo

Ja, u leest het goed. We hebben de Braziliaanse grenzen letterlijk verlegd. Een vliegtuig? Daar doen we niet aan mee. Een hogesnelheidstrein? Geen zin in. Geef ons het plaatselijke equivalent van een sardienendoos - lees: Fiat - en we zijn weg. Al was dat misschien nu ook niet het beste plan van onze WK-trip.

Nochtans klonk het bijzonder aantrekkelijk. "Laten we vanavond de partij tussen Spanje en Chili gaan volgen", aldus een collega aan het ontbijt. "We hebben geen hotel geboekt in Rio de Janeiro? Dan rijden we na de wedstrijd toch gewoon door naar Sao Paulo?" Zo gezegd, zo gedaan. Al hadden we de afstanden misschien een beetje onderschat? 

Toegegeven: het aanschouwen van het legendarische Maracanã maakte een pak goed. Het stadion - de officiële residentie van God nota bene - ademt één en al voetbal. Het kon dan ook niet symbolischer dan dat de Spaanse Furia uiteindelijk in Rio de Janeiro de doodsteek kreeg. Al lieten de fans van Chili zich niet altijd van hun mooiste kans zien. Enkelingen konden het niet verkroppen dat ook de zwarte markt uitverkocht was en beslisten dan maar om de perszaal aan te vallen.

De roadtrip duurde dan wel veel te lang, maar het uitzicht was uitzinnig mooi. Brazilië heeft letterlijk alles. Zon, zee, strand en een voetbalgekke bevolking. Al schrokken we op de terugweg toch eventjes. Oranje vlakken zorgden immers voor onregelmatigheden in de gitzwarte nacht. Hier en daar ontstonden kleine bosbrandjes. Als dat maar geen voorteken is voor de protesten die de lokale bevolking hier en daar al het leven in riep. Al kon het ons na een autoritje van zo'n 24 uur allemaal eventjes niet meer schelen. En dan volgde eindelijk de welverdiende nachtrust...