WK-dagboek dag 11: Traffic en vriendelijke locals

Sander De Graeve en Manuel Gonzales in São Paulo en Mogi das Cruzes

De dag begon met de training van de Rode Duivels in Mogi das Cruzes. Het uur was iets vroeger aangezien Wilmots en de spelers, Vermaelen, Lukaku en Vanden Borre, voor de training beschikbaar waren voor de pers. Om 7u opstaan in het hotel om de legendarische ochtendspits van São Paulo te trotseren was de boodschap.

Legendarisch was ze zeker, zagen we op de andere rijvakken, gelukkig reden wij de stad uit en hadden we amper problemen. Na de interviews en de training werd het tijd om Mogi das Cruzes nog eens te verkennen. Debora, de vriendelijke FIFA-vrijwilligster, troonde ons mee naar een bar en nodigde ons daarna uit voor een gezellige samenkomst bij haar buurvrouw.

We kwamen in een klein donker straatje terecht, die waar ze in België voor waarschuwden, en werden met open armen ontvangen bij de buurvrouw in kwestie. Haar huis, een klein onderkomen met een koertje, zat bomvol. Maar liefst acht kinderen telden we, plus enkele volwassenen. Bleek dat er in totaal acht in het huis woonden.

Gezellig was het zeker, gringos (buitenlanders) over de vloer, het valt niet elke dag voor. We kregen meteen enkele lokale nootjes (kastanje-achtig) en een zelfgemaakte soort Tortilla. Hoewel we net gegeten hadden namen we het met plezier aan. Wat we erbij dronken, verraste ons wel. Warme wijn, net als bij ons in de winter. Enig verschil, hier is het vaak nog 26 graden overdag.

Vol indrukken van deze mooie mensen keerden we terug naar São Paulo, waar we wel kennis maakten met de avondspits. Een uur reden we over vier kilometer. De Brazilianen zijn wel inventief. Tussen de files door lopen straatventers met nootjes, popcorn en water die ondertussen de overal tussenrijdende motoren probeerden te ontwijken. Niet het gezondste beroep ter wereld, maar we zagen hen goeie zaken doen met de wagens rondom ons. Zaterdag wacht de tocht naar Rio met de auto, de Rode Duivels spelen er immers tegen Rusland.