Interview "Ook spelers van de tegenstander willen zich door me laten verzorgen"

Cédric De Volder in Oostende

Sanne, eerst en vooral. Hoe ben je in het voetbal gerold?

“Tijdens mijn laatste jaar aan de universiteit heb ik stage gelopen bij de vorige kinesist van KV Oostende. Op dat moment was ik al actief bij tweedeprovincialer De Haan. Het komt er eigenlijk op neer dat ik hier een kine ben komen opvolgen. Dat was trouwens gelijklopend met de komst van Fred Vanderbiest. Al begon het natuurlijk met één partij.

Was het bij de start van je studies je bedoeling om in het voetbal aan de slag gaan?

“Ik heb altijd gehoopt om met sporters te kunnen werken. Ik was al tevreden dat ik met amateursporters kon werken, hoor. Voor mij waren die eerste wedstrijden op de bank bij De Haan als dé van het. Vanwaar ik de microbe heb meegekregen? Goh, thuis werd er eigenlijk niet naar het spelletje gekeken. Mijn ouders hadden dan wel geen zoon, maar de dochter eiste de televisie op om voetbal te kijken.” (knipoogt)

Hoe is het als vrouw in een mannenwereld. Krijg je nog regelmatig af te rekenen met vreemde blikken?

“Ja, af en toe. Alhoewel, eigenlijk gebeurt dat wekelijks. (lacht) Al heb ik de indruk dat er steeds meer vrouwen rondlopen in het wereldje.”

En hoe zit het met de typische kleedkamerhumor?

“Je moet natuurlijk tegen een stootje kunnen, hé. Een groep mannen samen zijn en blijven een bende kleine kinderen. (lacht) Het gebeurt veel dat er wordt gelachen in de kleedkamer met de spelers die graag op mijn tafel komen liggen. Maar op den duur hoor je zo’n grapjes niet meer, hoor.”

Ik werd helemaal rood toen een volledige tribune stond te fluiten bij mijn komst op het veld. Maar eigenlijk hoor je zo'n zaken vaker in het provinciale voetbal

En de fans in het stadion zorgen ook nu en dan voor een leuke quote…

“Vooral de eerste keer schrok ik van een volledige tribune die staat te fluiten. Ik weet nog dat ik helemaal rood werd. Maar eigenlijk hoor je zo’n zaken vaker in het provinciale voetbal. Pas op: ook de spelers van de tegenstander willen zich graag door me laten verzorgen.” (lacht)

Een vrouwelijke collega-journalist (Hilde Van Malderen, nvdr.) bracht niet heel lang geleden een boek uit waarin ze onder meer enkele pikante sms’jes van spelers kenbaar maakt. Maak jij ook soms zo’n zaken mee?

“Nee, helemaal niet. De spelers gaan wel eens lachen, maar het is nooit om te provoceren. Ik ben trouwens ook niet van plan om in te gaan op een uitnodiging van een speler. Ik zit ondertussen al te lang in het wereldje om te weten wat er allemaal kan gebeuren. Nee, dat is niets voor mij. Ik heb bovendien zelf een vaste vriend.”

En wat is zijn mening over de kwestie?

“Het is eigenlijk zelf een voetballer. Hij speelt bij De Haan. Daar lukt het dus wel. (lacht) Al moet ik wel toegeven dat ik zelf de eerste stap heb gezet. Of hij het leuk vindt dat ik tussen die voetballers loop? Hij is best trots als hij me het veld ziet oplopen.

Eventjes terug naar je job, hé. Hecht je meer waarde aan je functie bij KVO of aan je praktijk?

“Ik doe het eigenlijk allebei even graag. Mijn praktijk zorgt voor zekerheid, terwijl het in het voetbal van de ene op de andere dag voorbij kan zijn. We zien dus wel wat de toekomst zal brengen.”

Laat ons hopen dat je hier dan nog een tijdje rondloopt. Wij vinden het alleszins niet erg, Sanne!