Westerlo leek lange tijd op weg naar een nederlaag, maar de bezoekers hadden in de eerste helft wel het betere van het spel. Westerlo kreeg al in de eerste vijf minuten twee uitstekende kansen op de openingstreffer. Eerst was er een goede Copa nodig om een poging van Ruiz uit doel te houden, wat later had de doelman het geluk aan zijn zijde toen een schot van Iakovenko op de lat belandde.

Op het halfuur was Westerlo er alweer dichtbij. Iakovenko speelde de vrijstaande Ruiz aan, maar de topschutter van weleer slaagde er alweer niet in de bal doel te leggen. De poging van Ruiz belandde nipt naast.

Net als voor rust blonken beide ploegen in tweede helft uit in slordigheden en een gebrek aan inspiratie. Het mag dan ook een wonder heten dat er zes keer gescoord werd. Tien minuten na de koffie legde Lilliu op aangeven van Molenberghs de verdiende 0-1 tegen de netten. Lang duurde het Westelse feestje echter niet, want nauwelijks dertig seconden later kon Mokulu doorbreken en de gelijkmaker scoren.

Westerlo van slag en slikte al gauw een tweede doelpunt. Omer Golan kopte de 2-1 tegen de netten. De wedstrijd leek ook op die score af te stevenen, tot Westerlo tien minuten voor tijd uit het niets de gelijkmaker aantekende. Steve De Petter kopte een hoekschop tegen de netten.

Maar alweer slaagde Westerlo er niet in die score lang vast te houden. Nauwelijks twee minuten na de gelijkmaker verkeek doelman Yves De Winter zich knullig op een hoge bal. Tshimanga profiteerde en legde de 3-2 tegen de netten.

Lokeren leek op weg naar de zege, tot die fatale slotseconde. Met de moed der waanhoop gooide Westerlo zich naar voren, wat uiteindelijk nog de al bij al verdiende 3-3 van Van Hout opleverde.