Legear naar de les Latijn
Foto: © SC
Volg Voetbalkrant nu via WhatsApp!
Voor deze gelegenheid van mediaweek neem ik enkele wedstrijden uit de Pro League onder de loep. Baseggio toverde zoals in zijn beste dagen, er waren enkele spetterende matchen en Legear toont zich de beste leerling in de les Latijn.
Mediaweek is een wekelijkse rubriek op Voetbalkrant waarin gespot wordt met de voetbalactualiteit van de voorbije dagen. Met veel plezier wordt er een loopje genomen met de waarheid. Beschouw deze tekst dan ook niet als een stukje objectieve journalistiek, maar als satire, af en toe doorspekt met het nodige sarcasme.
Baseggio als vanouds
Genk-Moeskroen werd nog eens de wedstrijd van Walter Baseggio. In de grote middencirkel van de Cristal Arena voelde de draaischijf van de Henegouwers zich als een vis in het water. De Italo-Belg heeft wat afgedraaid tijdens die match en verstuurde kwistig de ene raket na de andere. Op die manier kwam Moeskroen op voorsprong bij de Limburgers: vrije trap Baseggio naar de moederziel alleen staande Idir Ouali die zich makkelijk van João Carlos ontdeed en mooi onder Davino Verhulst binnenschoof.
De Genkenaars konden geen vervolg breien aan de driepunter van vorige week in Brugge. KRC heeft het de laatste tijd vooral in de thuismatchen uitermate moeilijk om de tegenstander te ontwrichten. Met mannen als Stein Huysegems en Tom De Mul zouden de Limburgers beter op de counter spelen. Nu nog Ronny Van Geneugden hiervan overtuigen. Volgens mij kan dit het best gebeuren in een Italiaans restaurant, bij een goede fles rode wijn.
AA Gent en de scheidsrechters
Komt het ooit nog goed tussen AA Gent en de scheidsrechters in dit land? De Belgische Voetbalbond (KBVB) wou alvast dit antwoord niet afwachten en stuurde veiligheidshalve dan maar een Nederlander naar het Ottenstadion. En u raadt het of niet, maar ook deze fluitenier had achteraf de boter gegeten bij de Stroppendragers.
De heer Richard Liesveld durfde het aan om Germinal Beerschotmiddenvelder Wim De Decker zomaar vanuit buitenspelpositie de gelijkmaker te laten aantekenen en op het einde keurde die Hollander zowaar de gelijkmaker van de Oost-Vlamingen af, waarna de Antwerpenaren op de counter de 1-3 lukten. De paars-witten toonden zich echter zeer leep, door occasioneel in het knaloranje te spelen, smeerden ze de Nederlandse ref duidelijk veel stroop aan de baard. En het hielp zowaar nog.
Het moge duidelijk zijn dat Liesveld absoluut geen ‘peur d’homme’ had, al was dat ook niet echt nodig deze keer, want de Genttrainer maakte, in tegenstelling tot de vorige wedstrijden, eens geen brandhout van de spelleider. “Wij maakten één fout, de scheidsrechter twee”, was de enige commentaar van Michel Preud’homme.
Dat Liesveld de gelijkmaker afkeurde, hadden de Gentenaars zuiver aan zichzelf te wijten. Bij de hoekschop die deze fase inleidde, duwde de mee opgerukte Gentdoelman Silviooke Proto onnodig omver. De Germinal Beerschotkeeper, die zichzelf nog maar eens perfect onder controle had en absoluut niet reageerde op de provocaties vanuit het thuispubliek, ging sowieso onder de bal door; het was dus volstrekt onnodig van Bojan Jorgacevic om Proto een por te verkopen. Eigen schuld, dikke bult.
Nul over heel de lijn
Cercle Brugge tegen Lokeren was een uptempowedstrijd. Deze partij was eigenlijk een kolfje naar het ‘achterwerk’ van Bram Vandenbussche, maar het waren de Oost-Vlamingen die hun opponent een poepje lieten ruiken. De wedstrijd was een zodanig spektakelstuk dat mijn buurman in de perstribune van het Jan Breydelstadion mij na 45 minuten moest wekken om te melden dat het al rust was. Er vielen zoveel kansen te noteren dat ik nauwelijks kon volgen.
Lokeren ging tegen alle verwachtingen in vrank en vrij zijn kans in Brugge. De talrijk meegereisde supporters kirden het uit van de pret en waren een groot deel van de tweede helft aan het springen en zingen. Het was dan ook lang geleden dat ze hun ploeg zo aanvallend hadden zien spelen.
Zelfs scheidsrechter Christof Dierick speelde het spelletje van zijn streekgenoten duchtig mee. De spelleider, aangesloten bij Straatje Stekene, een satellietclub van Lokeren, weigerde Cercle drie loepzuivere penalty’s te geven. Gelukkig ontstak Glen De Boeck na afloop niet in toorn. De Cerclecoach wimpelde het puntenverlies af op … Club Brugge, dat van het biljartlaken van Jan Breydel doelbewust een ordinaire akker had gemaakt.
De teugels strak in de hand
FCV Dender mag het wel vergeten om ook volgend seizoen deel uit te maken van de elite van dit land. Ondanks de eendracht die er heerst binnen de bestuurskamer en de trainersstaf zullen de Denderboys toch tekortschieten om het behoud te verzekeren.
Dender beschikt met Johan Boskamp over een zeer aimabele en totaal niet rancuneuze coach. Toen de Rotterdammer enkele weken geleden door manager Patrick Asselman bijna bij het groot huisvuil werd gezet, bedekte hij deze publieke vernedering met de mantel der liefde.
Tegen KV Mechelen verloor Dender een van zijn laatste kansen op aansluiting met de brede middenmoot van de Pro League. Hulptrainer Patrick Asselman blonk vooral uit als marionet van het Denders Miniatuurtheater. Boskamp is the boss, the one and only, en al de rest kan naar zijn pijpen dansen.
Club onderstreept titelambities
Westerlo tegen Club Brugge was geen wedstrijd voor hartlijders. De West-Vlamingen disten hun beste voetbal op en dat resulteerde in een echte cupmatch. Blauw-zwart pakte nog eens met de vertrouwde powerplay uit en drukte de Kempenaren gedurende 90 minuten op de eigen helft terug.
Brugge grossierde in het missen van kansen en werd slechts na 41 minuten beloond voor zoveel aanvalsdrift. Joseph Akpala demonstreerde eens te meer zijn schitterende techniek door een corner van Momo Dahmane aan de eerste paal met de punt van de schoen binnen te tikken. Oververdiende voorsprong voor Club op dat moment.
In de tweede helft onderstreepten de Bruggelingen nog eens hun titelambities door Westerlo quasi plat te walsen. Het ontgaat mij even wie er allemaal kansen kreeg, maar Yves De Winter pareerde alle schoten en kopballen met brio. Op een zeldzame counter lukte Odita Obiorah de onterechte gelijkmaker. In het slot haalden de geplaagde West-Vlamingen nog eens alles uit de kast, maar verder dan een gelijkspel kwamen zij niet meer. Voetbal kan toch zo onrechtvaardig zijn.
Achteraf vroeg Stijn Stijnen de pers om Club niet meer met argusogen te bekijken. We moeten rekening houden met de jeugdigheid van het team. Met zoveel jonge kerels op het plein mist blauw-zwart de nodige ervaring om echt te kunnen meedingen naar de oppergaai. Daar hebben wij alle begrip voor, Stijn. Vorig jaar is Standard toch ook kampioen geworden met een bende oude karren op het middenveld zoals Axel Witsel, Steven Defour en Marouane Fellaini. Iets wat de Rouches de voorbije seizoenen met jeugdige spelers als Sergio Conceiçao, Ricardo Sa Pinto, Jorge Costa en Robert Prosinecki niet lukte.
Gelukkig dient zich volgende week met Roeselare een opponent aan, die Club Brugge ligt. De gouwgenoten knikkerden blauw-zwart begin januari uit de beker en bezegelden twee jaar geleden het lot van Emilio Ferrera en Marc Degryse. Bezorgen zij komende zaterdag ook Jacky Mathijssen zijn Waterloo?
Alea iacta est?
Is Standard zijn hoogtepunt voorbij? De Rouches gingen er tot voor de winterstop prat op dat zij alle belangrijke wedstrijden wonnen: in de UEFA Cup roemrijke tegenstanders zoals Liverpool, Everton, Sevilla en Sampdoria naar huis gespeeld, in de competitie alle toppers gewonnen. Op één week tijd hebben de Luikenaars plots al dat krediet verspeeld: in twee wedstrijden slikte Standard niet minder dan zeven tegendoelpunten, drie in Braga en vier op Anderlecht.
Paars-wit lijkt freewheelend op de titel af te stevenen. De hoofdstedelingen voetballen tegenwoordig onder enkele motto’s van Julius Caesar. Voor de wedstrijd tegen Standard gold de leuze ‘vini, vidi, vici’, wat zoveel betekent als: ‘Wij dronken veel wijn, wij zagen alles wat troebel, maar wij overwonnen.’ Een afleiding van deze spreuk staat toevallig ook op de arm van Genktrainer Vangeneugden getatoeëerd. ‘Veni, vidi, vini, Ronni’: ik kwam (in het restaurant), ik keek (even rond om te zien of niemand mij zag) en ik nam de fles wijn, getekend: Ronny.
Na de gewonnen wedstrijd van Anderlecht tegen Standard waren de eerste woorden van Jonathan Legear: “Alius iactus est.” Waarmee de Luikenaar in Brusselse loondienst wou zeggen dat de tegenstander omvergeworpen was. “Aut Anderlecht aut nullus”, voegde de classicus van paars-wit eraan toe (ofwel wint Anderlecht de titel, ofwel niemand). Een paar lessen Latijn kunnen toch wonderen doen.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
Eupen
KV Kortrijk
Union SG
RWDM
Charleroi
