De momenten van onze redacteurs: janetten, Gentse helden en terugdenken aan Nilis

Moment 1: Lyon-Gent

In 2014 was er Arsenal-Anderlecht dat voor altijd - zolang dementie me niet treft - in mijn geheugen zal blijven hangen. In 2015 is dat plaatsje in het langetermijngeheugen weggelegd voor Lyon-Gent. 

Een ongelooflijke climax in een druilerig Stade de Gerland. Dat ingestudeerd nummertje op vrije trap van Milicevic was al iets die de match gedenkwaardig maakte, maar dat Gent een ware belegering doorstond in de tweede helft en ondanks dat het laken nog naar zich toetrok... Dat had niemand meer zien aankomen.

Alles wat Hein Vanhaezebrouck aanraakte in 2015 veranderde in goud. Zo ook het schouderklopje dat hij Kalifa Coulibaly gaf alvorens die mocht invallen. Luttele minuten na zijn entree kopte hij in twee tijden Gent naar het delirium. 

Olympique de Lyonais stond verbouwereerd naar het feestje aan de cornervlag te kijken. Naast mij werd de cel van de sociale media van de Buffalo's knettergek. Een moment om te koesteren... voor heel het Belgische voetbal.

Moment 2: De persconferentie bij Anderlecht na het 'janetten-artikel' 

Nooit eerder zulke bedrukte gezichten gezien op Anderlecht. Herman Van Holsbeeck had zich naar eigen zeggen in zijn koffie verslikt toen hij het artikel las. De stemming was die van één van de grootste crisissen. Een zoon van het huis had de fundamenten van het instituut ondermijnd.

Anderlecht is tot de dag van vandaag niet bekomen van het incident. Het was 'du jamais vu' dat één van zijn spelers een hele kleedkamer afkraakte en ook de trainersstaf met de grond gelijkmaakte. Moest Roger Vanden Stock ooit een biografie schrijven, zal het er instaan als een zwarte bladzijde.

Moment 3: De Bekerfinale

Bij de laatste bekerfinale tussen Anderlecht en Club Brugge (1994) was ik vijftien. In het Stade Maurice Dufrasne van Standard won Anderlecht na doelpunten van Bruno Versavel en Luc Nilis. Die laatste was de enige voetballer waarvan er een poster in mijn kamer omhoog hing.

De stylist! Ik herinner me niet - of heb die momenten verbannen - dat Nilis een lelijke goal liet optekenen. 21 jaar moest ik erop wachten en nu kon ik het wel 'live' meemaken. Geen posters meer in de slaapkamer, daar zijn we uitgegroeid.

Maar de vedetten van nu maakten er wel een mooi schouwspel van. Met zoals het betaamd: een onverwacht einde in een zinderend slot. De goal van Refaelov zal daarbij ook niet snel vergeten worden.