WK-dagboek 23: Het WK begint zijn tol te eisen

Sander De Graeve in Brasilia

Het Wk duurt nu al enkele weken en het zware schema begint zijn tol te eisen bij de collega's. Dat ze het tempo van het leven als persmuskiet in Brazilië niet aankunnen, wil ik niet gezegd hebben. Maar tijdens een knaller van een match als Brazilië-Colombia al na een kwartier indommelen, is toch te veel van het goede. Zeker als de klok hier op dat moment nog maar vijf uur 's middags slaat.

Het einde van de lijdensweg van mijn teergeliefde collega's is overigens nog niet meteen in zicht. Ik zie België morgen immers de maat nemen van Argentinië. De apathie waarmee Argentijns bondscoach Sabella zijn clichés opdreunde stond in schril contrast met de zelfverzekerdheid die op Wilmots' gelaat af te lezen viel. Dat hij er zich ook vanaf maakte met clichés, is hem bij dezen vergeven.

Ondergetekende, die wel de ogen open kon houden voor #BraCo, vreest intussen voor de gezondheidstoestand van ene Juan Camilo Zuñiga. De held van de natie brutaal een gebroken ruggenwervel schoppen voor het oog van miljoenen Brazilianen, je moet het durven.