Pech voor John van den Brom nog voor de wedstrijd: Silvio Proto verzwikte tijdens de opwarming zijn enkel en moest diep ontgoocheld zijn plaats afgeven aan Thomas Kaminski. Voor de rest werd Mbemba centraal vervangen door Nuytinck en kreeg Mitrovic uiteraard de voorkeur op Acheampong. Een vrij aanvallende opstelling dus, net als de Grieken. Die gingen met Weiss, Mitroglou, Saviola en Olaitan vol voor de winst.

Deksel op de neus

Maar het was wel Anderlecht dat de beste start pakte met al na enkele minuten een kopkans voor Mitrovic die naast vloog. Na tien minuten zette de Serviër dan een mooie één-twee op met Praet, maar die laatste besloot vanuit een scherpe hoek eveneens naast. En paars-wit leek in niets op die schuchtere ploeg die in Lissabon zoveel kritiek vergaarde. Nog voor het kwartier had ook Bruno met een vluchtschot immers nog eens voor dreiging gezorgd en werd een schot van Nuytinck nog van de lijn gered door Bong.

Vier kansen en geen goal, in de Champions League betaal je zoiets cash. Bij de eerste de beste keer dat de Grieken voor doel opdoken was het immers prijs. Met veel geluk en weinig ontzetten van Gillet kwam de bal voor de voeten van de volledig alleenstaande Mitroglou en die zette de 0-1 op het bord. Een koude douche al reageerde paars-wit wel onmiddellijk met een mooi schot van Suarez, maar Roberto had een even mooie parade in huis.

De ziekte van Anderlecht

Anderlecht bleef drukken en kreeg bij een corner de uitgelezen kans om op gelijke hoogte te komen. Een duwfout in de zestien op Kljestan werd - na twee keer - bestraft met een penalty. Mitrovic zette zich achter de bal, maar ook de Serviër heeft de ziekte van Anderlecht overgenomen. De 19-jarige schoot de elfmeter heel zwak in en Roberto haalde het leer vrij makkelijk uit de hoek. Wat heeft een ploeg nog meer nodig?

Een Tielemans en Praet die op volle kracht draaiden, een ploeg die eindelijk offensief en fris van de lever voetbalde,... enkel de kansen werden niet afgewerkt. Anderlecht drukte Olympiakos op bepaalde momenten gewoon weg, maar scoren... dat zat er niet in. Acht kansen telden we voor de rust! De Grieken hadden zelfs geen kans meer voor de rust al had Gillet wel bijna eentje weggegeven op de rechterflank, maar proper opgelost door N'Sakala.

Suarez? Nee! Mitrovic? Nee! Gillet? Nee!

En het festival der gemiste mogelijkheden ging door na de rust. Gillet kreeg de bal pardoes in de voeten in de kleine rechthoek, maar bezat blijkbaar niet genoeg vertrouwen meer om zelf te besluiten en legde af in de voeten van een Griek. Suarez dan maar... Nee, ook niet, want de Argentijn vlamde alleen voor doel naast. Mitrovic? Nee, ook alleen voor doel besloot die op Roberto.

En hop, aan de overkant werd het slecht ontzetten van quasi heel de verdediging en daar kwam de bal pardoes in de voeten van Mitroglou gevallen die Kaminski een tweede keer het nakijken gaf. Nooit gezien dat Anderlecht zoveel kansen bij elkaar voetbalde maar toch twee goals in het krijt stond. De thuisploeg speelde immers zijn beste match van het seizoen, maar kon maar geen net vinden. Dat deed de Olympiakos dan wel iets beter. Mitroglou kreeg zijn derde kans van de match, deze keer op counter, en krulde het leer schitterend voorbij Kaminski, 0-3 en daar sta je dan met je swingend voetbal.