Sander De Graeve in São Paulo

Bij Uruguay kregen we eindelijk het debuut van topspits Luis Suarez. De geblesseerde aanvaller van Liverpool vormde hét beeld van de verloren wedstrijd tegen Costa Rica. De ontgoocheling stond met dikke verf op zijn gezicht geverfd.

Voor beide teams was het de match van de laatste kans na de nederlagen uit de eerste ronde. Dat was er aan te zien, de partij begon in een hels tempo. Kansen volgden elkaar razendsnel op, voor herhalingen was er haast geen tijd.

De twee grootste sterren op het veld, Suarez en Rooney, toonden zich meteen op stilstaande fases. Suarez probeerde geniaal een corner binnen te draaien, maar Hart zat er goed bij. Rooney zag zijn vrije trap de kruising nog net likken. De toon was gezet voor één van de beste eerste helften die we ooit zagen.

Beide ploegen gaven elkaar geen duimbreed toe. Opnieuw eisten dezelfde spelers de hoofdrol op. Rooney kopte van dichtbij op de lat. Aan de overkant had Suarez meer succes. Hij zette met een fantastisch hakje een aanval zelf op en kopte de – al even fantastische – voorzet van Cavani magistraal voorbij Hart in doel.

In de tweede helft werd het nog meer duidelijk. Dat één van deze twee teams het tornooi zou moeten verlaten is doodzonde. Engeland Duwde intussen stevig door en drong Uruguay steeds verder achteruit.

Goed tien minuten voor tijd werd die aanvalsdrift eindelijk beloond. Een mooie bal van Glen Johnson vond Wayne Rooney en die tikte smpel voorbij Muslera in doel. Suarez-Rooney intussen 1-1, maar daar schoot geen van beiden ook maar iets mee op.

Dat besefte zijn collega aan de overkant maar al te goed. Na een lange rush fusilleerde Suarez Joe Hart met een knal in de verste kruising. Engeland mag nog voor de eer tegen Costa Rica de wei in, maar daarna volgt de vlucht terug naar Londen, tenzij er nog een mirakel gebeurt.