Bij OHL waren er de nodige problemen door blessures en schorsingen. Op de valreep bleek ook Toni Brogno niet speelklaar te zijn geraakt. Hierdoor diende trainer Brepoels zijn team in extremis alsnog te herschikken. Bij Waregem weinig ingrijpende wijzigingen. De bezoekers hoopten in Leuven te stunten om alzo uit de gevarenzone te sluipen.

OHL speelde dus uit noodzaak met een jonge ploeg die trachtte combinerend de oplossing te vinden. Het tempo bleef echter te laag en de kleine foutjes stapelden zich op. Waregem leek op het eerste zicht dan ook een rustige avond tegemoet te gaan. Op een paar afstandsschoten na kon Leuven voor weinig dreiging zorgen. De bezoekers bleven aanvallend ook monddood en dus werden de 2000 kijklustigen al snel in slaap gewiegd. Waregem was nog het gevaarlijkst wanneer ze erin sloegen om snel uit te breken, maar uiteindelijk wisten ook zij keeper Van Hamel niet echt te bedreigen. De wedstrijd sleepte zich naar de rust toe.

In de tweede helft veranderde het spelbeeld niet echt en bleef het een partij zonder vuur en of gevaar. Naarmate de tweede helft vorderde kregen veel spelers bij Waregem het wel moeilijk om de gaten te blijven dichten en om alles te belopen. Stilaan kwamen er kleine openingen en leek het erop dat een kansje er alsnog inzat. Sommige supporters waren reeds vertrokken toen Boy-Boy Mosia in de slotminuten alsnog met een verschroeiend schot zijn ploeg aan de winst hielp.

Voor Leuven was dit de eerste thuiszege en door deze zege blijven ze mee vooraan in het klassement staan. Verder viel er weinig te vertellen over een saaie wedstrijd die té weinig bod. Waregem daarentegen bewees waarom het onderaan bengelt en lijkt voorlopig gedoemd om in de staart van het klassement te bikkelen.