Het vergt heel veel moed om twee dagen na zo'n dramatische gebeurtenis de grasmat te betreden voor een voetbalwedstrijd. Cois was echter een winnaar en zou niet anders gewild hebben, dat zijn ploegmaats afscheid van hem namen in het stadion waar hij het voorbije seizoen zo dikwijls toegejuichd werd. Samen met de fans die hem voor altijd in hun hart zullen dragen.

Een ster aan de blauw-zwarte hemel

 

"Een ster was geboren, nu schitter je aan onze blauw-zwarte hemel." Met deze woorden herinneren de Brugse supporters Sterchele. Een minutenlange staande ovatie ging door merg en been van iedere aanwezige persoon. Tranen rolden over de wangen van zijn ploegmaats -allen met op de borst het nummer 23- die een spandoek met een portret van de Luikenaar het veld betraden. Eén van de meeste emotionele You’ll never walk alone's uit de Belgische voetbalgeschiedenis weergalmde door het stadion.

 

Kippenvel maakte zich meester over alle armen en benen in het Jan Breydelstadion. De emotionele momenten volgden elkaar in ijltempo op. Club moest en zou winnen voor nummer 23 en bij ieder doelpunt en iedere wissel van blauw-zwart weerklonk dan ook het bekende nanana héhé Sterchele uit duizenden kelen. François is niet weg. Hij beleeft samen met het blauw-zwarte legioen zijn afscheidswedstrijd. 

Knielen voor François 

Een doelpunt scoren is één ding, maar het dan in stijl vieren is twee. De Bruggelingen toonden zaterdagavond het goede voorbeeld. Ivan Leko legde bij de eerste treffer zijn truitje met het nummer 23 naar boven, wees met de vingers naar de hemel en knielde samen met zijn ploegmaats rond het blauw-zwarte shirt. 'Deze is voor jou, François' ging er door de hoofden. Wesley Sonck en Brecht Capon richtten bij hun doelpunten het hoofd naar boven en barstten in tranen uit. Aan de blauw-zwarte hemel zal er echter een trotse ster schitteren. (AN)