Over een begin gesproken: Union had vier loepzuivere kansen in één minuut tijd nog voor minuut drie verstreken was. Eerst knalde David op doelman Sommer, Burgess zijn schot werd van de lijn gekeerd, Rasmussen zijn schot werd in corner gewerkt en een schot daaropvolgend van Khalaini hobbelde naast.

Union hield lang goed stand

David Hubert had dan wel drie controlerende middenvelders opgesteld met Van De Perre, Zorgane en Rasmussen, maar Union was zeker niet begonnen met de intentie zich in te graven. De Champions League-finalist van vorig seizoen leek zelfs wat onder de indruk.

De Italianen kwamen wel geleidelijk aan opzetten, maar hun overwicht aan balbezit werd niet echt omgezet in veel kansen. Eentje voor Esposito die onbeholpen naast gleed en een kopkans voor De Vrij die ook wel beter gericht mocht zijn. 

Union speelde goed mee op de counter, maar David had zijn avondje niet. De grote Canadees was bij de voorzetten niet bij de les en verprutste een heel goeie tegenaanval van Ait El Hadj door de bal domweg over de achterlijn te laten lopen. Union had het Inter heel wat moeilijker kunnen maken als ze hun kansen hadden uitgespeeld. 

In vier minuten voor rust helemaal uitgeteld

Vijf minuten voor rust gebeurde dan toch waar iedereen voor vreesde: er viel een bal goed in de zestien voor Inter. Union had heel sterk verdedigd, maar er moest maar één keer een bal niet weggewerkt kunnen worden. Die ene bal viel dan nog voor de voeten van Dumfries en dan weet je het wel: 0-1.

Het werd zelfs nog erger, want even later krulde Martinez - die al wat kansen had gemist - de bal heerlijk in de bovenhoek. 0-2 bij de pauze en dan besef je ook dat de boeken zo goed als dicht mogen. De optimisten die dachten dat het nog mogelijk was, mochten na de rust ook ophouden met dromen. Hands van Mac Allister en de bal ging op de stip. Calhanoglu scoorde de 0-3.

Verschil in kwaliteit héél groot

Vanaf dan was het opletten om geen monsterscore tegen te krijgen, want de Italiaanse furie was niet van plan om de voet van het gaspedaal te halen. Union kreeg wel nog een paar kansen, maar de afwerking liet hen in de steek. Het verschil in kwaliteit werd in die tweede helft heel duidelijk. Niet enkel qua efficiëntie, maar ook qua passing en ploegspel.

Inter ging door en het ging van kwaad naar erger voor Union. Esposito en Frattesi lieten de 0-4 eerst nog liggen, maar bij een vlijmscherpe counter duwde eerstgenoemde de bal toch binnen. Geen medelijden, het werd dus nog een afstraffing. Al lieten de Union-fans het niet aan hun hart komen. 0-4 en heel het stadion bleef zingen.