Johan Walckiers in Eisden

Bekervoetbal, het heeft zijn charmes. Op een woensdagavond even 130 kilometer bollen naar Maasmechelen om dan tot de conclusie te komen dat de plaatselijke tweedeklasser zich had uitgesloofd om toch maar de dertien meegereisde journalisten een plaatsje te geven... aan de rand van het veld, in de regen en op stoelen die rechtstreeks uit de plaatselijke kantine meegegraaid waren. 

Om maar aan te geven dat de komst van Anderlecht voor Patro Eisden Maasmechelen een uitzonderlijk gebeuren was. Een vol stadion zullen ze ook niet elke week meemaken. 3100 plaatsen en allemaal gevuld. Ziedaar ook de reden waarom de Limburgers veel geld vroegen om hun thuisvoordeel te verkopen. Niet elke week maken ze zo'n evenement mee.

Kabasele kan wel strafschoppen geven

De plaatselijke 'mineurs' - de overblijfselen van de koolmijnen rijzen nog uit het landschap omhoog- kwamen op het veld met de mouwen opgestroopt, maar moesten na zes minuten al tegen een achterstand opkijken. Kljestan werd onderuit gehaald en Kabasele zette een penalty heel rustig om. Aanlopen, keeper laten duiken en in het andere hoekje heel kalm binnenschieten. 

Patro, dat heel degelijk combineerde, was blijkbaar niet onder de indruk, want vier minuten later had Sroka, na een heerlijk lobje van de Suarez van Patro over de verdediging, Roef het nakijken gegeven. Thuiscoach Eric Eurlings was ondertussen al naar de tribune verwezen voor te veel commentaar op de wedstrijdleiding. Daar mocht hij zijn frustraties nog wat meer verbijten toen Anderlecht een tweede penalty kreeg na een fout op Acheampong. Kabasele weer achter de bal en net hetzelfde ritueel en scenario. En Mitrovic deed er voor de pauze nog eentje bij: 1-3.

Creatief journalisme en 3-3 in mum van tijd

De regen gutste ondertussen uit de lucht. Niet echt aan te raden voor laptops in open lucht en dus kwam de creativiteit even boven. Een tafel op een tafel om de elektrische apparatuur te beschermen. Het leek meer op comedy capers, maar goed: die charme van bekervoetbal weet u wel. De twee ploegen konden gelukkig in betere omstandigheden voetballen, maar met Dendoncker en Kljestan op het middenveld liep het voetbal toch wat stroever dan normaal.

Patro kon met opgeheven hoofd de tweede helft aanvatten, want zoveel lagen ze echt niet onder. En dat bewezen ze ook: Martin-Suarez maakte al snel de 2-3 met een droge knal in het dak van het doel. Ja, bekervoetbal blijft iets speciaals. Zeker als eersteklassers niet met hun beste elf komen opdraven. Op het middenveld ontbrak paars-wit balvastheid en creativiteit.

Mitrovic dan toch in verlengingen

En dat brak hen heel zuur op tegen een moedig en sterk Patro. Battista maakte er immers al snel 3-3 van. Hasi in paniek en direct Najar en Conté de wei in. Gedaan met de rust, want de bekergeschiedenis leek zich weer te gaan herhalen. Anderlecht wist van geen hout meer pijlen te maken en zag af. Patro voetbalde met flair en dwong nog een resem kansen af. Maar toch verlengingen en voor één keer waren die geen maat voor niets. Mitrovic besliste het duel met een knappe trap in de hoek, maar zo uitbundig vieren, hoefde hij niet te doen na deze prestatie. Conté maakte het met een heel mooie goal nog helemaal af, maar veel plezier zal Anderlecht niet uit deze avond gehaald hebben.