Net als in de vorige ronde was Union met een gelijkspel uit Duitsland teruggekeerd. Tegen de Berlijners kon USG het vervolgens in het Lotto Park afmaken. Al snel bleek dat het een veel moeilijkere opgave zou worden om Leverkusen opzij te zetten. Een aarzeling achteraan werd meteen afgestraft: Diaby zorge na een minuutje al voor 0-1.

Union was niet aangeslagen, maar Leverkusen deed het op kwaliteit. De bal ging goed van voet tot voet bij de Duitsers, die het vaakst het leer opeisten en ook geen counters toestonden. Integendeel, omdat Union moest komen kreeg de nummer 6 uit de Bundesliga mogelijkheden tot counteren.

Wanneer zo'n mogelijkheid acht minuten voor rusten perfect werd uitgespeeld, betekende dat ook de 0-2. Bakker verdubbelde de score op aangeven van Hlozek. Desondanks was het nog niet volledig afgelopen, want Karel Geraerts stuurde bij tijdens de rust en stuurde zijn manschappen met vernieuwde moed weer het veld op.

Een volledig ander spelbeeld dus na de koffie, met een Union dat de bakens verzette. Dan mag je vooral zelf geen cadeaus meer uitdelen en dat deed Moris wel. De doelman werd onder druk gezet en leverde zomaar in. Frimpong strafte de blunder af met de 0-3.

Dan is het in principe boeken toe, maar niet bij een ploeg met de veerkracht van Union. Terho trapte de 1-3 binnen en Adingra, die andere invaller, zag zijn plaatsbal stranden op de dwarsligger. Als die was binnen gegaan, was de hoop op een miraculeuze comeback pas echt opgelaaid.

Dat was nu niet het geval, onder meer omdat Leverkusen het met de 1-4 helemaal afmaakte. Moris stopte het schot van Diaby nog, maar Hlozek scoorde in de herneming. Einde verhaal dus voor Union, dat wel bespaard bleef van de 1-5. Een dikke 'chapeau' alvast voor de hele Europese campagne van de vicekampioen.