Het game plan van Union was vrij simpel te noemen: de bal veroveren in de verdediging of op het middenveld en dan meteen de diep lopende Amoura zoeken. Simpel, maar efficiënt. Doelman Warleson moest twee keer heel attent zijn en ver uit zijn kooi komen om hem te onderscheppen.

Amoura onhoudbaar

Maar Union putte er moed uit, al was er intussen ook een grote kans geweest voor Minda, maar Moris pakte uit met een wereldredding. Terug naar Union, waar Vanhoutte goed begrepen had wat zijn trainer gevraagd had. Bal veroveren en lang naar Amoura, perfect gedaan en de 1-0 stond op het bord.

Die snelle beentjes en koele afwerking, dat heeft niemand in de JPL. Hij lag ook aan de basis van de 2-0, want hij vond Lapoussin aan de tweede paal en die zette voor naar Nilsson: weeral bingo. En nog waren de zotte vijf minuten nog niet gedaan, want Denkey scoorde aan de overkant met een knap schot de 2-1. 

Leuke topper

Twee ploegen die speelden aan hoge intensiteit, maar ook verzorgd voetbal probeerden brengen. Het was zeker niet onaangenaam. Dat trok zich ook in de tweede helft door, zonder de doelpunten weliswaar.

Er waren wel weer kansen, vooral voor Union, maar de beslissende treffer wou niet vallen. Amoura leek de zege wel veilig te stellen, maar de VAR greep in voor buitenspel van Rasmussen. En zo bleef het toch spannend tot het einde. Moris moest immers nog een paar keer ingrijpen, maar werd niet meer geklopt.

Cercle weerde zich kranig en ging uit van zijn eigen kwaliteiten, maar kon in het Dudenpark niet voor de verrassing zorgen. Amoura was in de eerste helft ook hun kwelduivel.