Union moest deze keer thuis winnen om de leiding te behouden, Genk moest winnen of het lag uit de titelrace. Het was eraan te zien. De nervositeit spatte ervan af. Na drie minuten had Genk wel al op voorsprong moeten staan, maar Heynen miste onbegrijpelijk vanaan de kleine rechthoek. 

Genk was beter in die openingsfase en matchte de intensiteit van de Brusselaars, maar kon dat niet zo heel lang volhouden. Union loerde zoals gewoonlijk op het kleinste foutje om snel om te schakelen. En dat gebeurde ook op het kwartier. 

David de schlemiel

Een bedrijvige Ivanovic vond de meegespurtte Niang in de zestien en El Ouahdi sprong er zonder overzicht op: penalty. De vijfde wedstrijd op een rij een penalty tegen... dat moet toch ook al ergens een record zijn? Het kan zijn dat de Nigeriaanse spits wat te veel vertrouwen getankt had de voorbije maanden, want de nonchalance waarmee hij die elfmeter trapte, was zeker niet naar de zin van zijn trainer. Penders pakte eigenlijk vrij makkelijk.

Union nam wel het heft in handen en Ivanovic was met zijn snelheid een gesel voor Smets en Sadick. Genk probeerde het aanvankelijk met lange ballen, maar dat is gesneden koek voor mannen als Burgess, Machida en Mac Allister. Eens ze echt begonnen te voetballen, werden de Limburgers een pak gevaarlijker.

Waarom geen Karetsas? Bangoura dom

Maar erdoor geraken, lukte ook niet. Niet toevallig incasseerde Union nog maar drie goals. Je hebt die drie verdedigers, maar dan ook nog het stevige trio Vanhoutte-Van De Perre-Sadiki ervoor. Soms leek Genk wel tegen een muur te voetballen. Elke bal die ze trapten, ketste af. 

Het was zo'n moment waarop je je afvroeg waarom Karetsas op de bank moest zitten. Steuckers zit duidelijk in een dip en bracht heel weinig bij. Maar een vroege invalbeurt zat er al snel niet meer in nadat Bangoura op domme manier zijn tweede gele kaart pakte zeven minuten na rust. 

Genk moest uiteraard achteruit, maar verdedigde met evenveel grinta als Union. Bij een hoekschop moesten ze zich echter gewonnen geven. Uitgerekend Burgess scoorde zijn eerste competitiedoelpunt met een rake kopbal in de verste hoek. En uiteraard ging hij de Genkse fans nog wat meer opjagen. 

Genk probeerde het wel nog met tien en Union liet het toe, want ze loerden op de counter. Vreemd was wel dat Fink pas zijn eerste wissels doorvoerde in minuut 87. Karetsas, Sternberg en Sor kregen niet echt veel tijd om iets te veranderen. 

En dat deed het ook niet meer. Union moet nog tegen de drie 'mindere goden' van de Champions' Play-offs, maar speelt wel nog twee keer op verplaatsing. Maar nu kunnen ze de titel dus echt ruiken. En Genk? Dat heeft zijn lot niet meer in eigen handen.