Anderlecht komt thuis niet verder dan gelijkspel tegen Waasland-Beveren

Je kan bij Anderlecht met de regelmaat van de klok op dezelfde nagel slaan: het gebrek aan efficiëntie. Nu goed, Waasland-Beveren was gekomen om op een counter of twee te rekenen en voor de rest met acht voor de zestien te gaan liggen. Maar Anderlecht had toch wel weer aardig wat kansen om op voorsprong te komen.

De grootste was voor Mukairu. We weten nog altijd niet wat de bedoeling was toen hij alleen voor Jackers kwam. In ieder geval zette hij het leer er drie meter naast. Het balbezit was doorlopend voor Anderlecht, maar ook Waasland-Beveren had een dot van een kans. Op de counter liet Sardella zich aftroeven door Frey en op zijn aflegger knalde Albanese op het been van Miazga.

Voor de rest was het proberen voor Anderlecht. Doorsteekpasses, voorzetten, dribbels... Alles werd onschadelijk gemaakt door Vukotic en Bastians. In de zestien geraakten ze nog vrij makkelijk, maar eens daar was het dus om zeep. Meer van hetzelfde de tweede helft. Al leek het ons toch dat Anderlecht alweer een penalty had moeten krijgen. 25 minuten voor tijd vond Kompany het tijd om Diaby te laten invallen.

Even later gooide hij er ook nog Dauda en Dimata bij, Nmecha moest wel naar de kant. Het bracht allemaal geen zoden aan de dijk. Dauda had wel direct een kopbalkans, maar Jackers wou zijn clean sheet niet opgeven. Het was gewoon onmogelijk voor Anderlecht om er een bal door te krijgen. En als er een doorkwam, was daar Nordin Jackers, de man van de match. Diaby, Dauda, Dimata... alles hield hij tegen.

Een 0-0 daar schieten ze weer niets mee op in Brussel en nochtans hadden ze de concurrentie weeral onder druk kunnen zetten. Gemiste kans hoeveel?