Anderlecht-fan maakt zich zorgen over sfeer in het VDS-stadion: "Een bioscoopzaal, Beerschot-Wilrijk is voor mij het summum van de volksclub"

Anderlecht serveerde dit seizoen nog maar weinig sprankelend voetbal. Onder René Weiler bleef het dominante spel vaak achterwege en dat vertaalde zich naar de gemoedstoestand op de tribunes. "Je krijgt de fans snel mee in matchen waarin de tegenstander wordt weggedrukt en overbluft", vertelt paars-witte fan Frank Retsin in Sport/Voetbalmagazine.

"Maar even vaak waan ik mij in een bioscoopzaal. Dan kijk ik rond en denk ik: waar is dat vuur gebleven? Waarom wordt er zo weinig gezongen? Waarom staan de jonge gasten niet op de barricades? Het is ook voor mij één groot raadsel. Een vriend bracht mij op een interessant denkspoor. Hij trok de parallel met Barcelona en beweerde dat de Catalanen een kennerspubliek zijn dat enkel oogstrelend voetbal wil zien."

Blijven klappen ondanks alle miserie

Retsin ziet andere voorbeelden in het land en kijkt in de richting van het Kiel. "Beerschot-Wilrijk is voor mij het summum van de volksclub. Je kunt de voorzitters die de club naar de verdoemenis hebben geholpen niet op één hand tellen, maar ondanks alle miserie stonden ze in eerste provinciale met duizenden te klappen voor hun ploeg."

"Ik zou eens willen weten hoeveel volk er nog zou komen mocht Anderlecht naar tweede klasse zakken. De diehards en ouwe O-Siders zullen blijven komen. That’s it. Maar de rest?"